M’n leraar Wiskunde lachte me uit.
Dat was je vraag toch? Hoe andere mensen reageerden?
Ja, m’n leraar Wiskunde lachte me uit.
Ik kwam ’t klaslokaal binnen, om 8 uur ’s ochtends, ik kwam zowaar een keertje op tijd, & die man die begon onmiddellijk te lachen. Hij bleef er in. Vooral ook omdat-ie z’n excuses bleef proberen aan te bieden. Hij mocht niet lachen, zie je, vond-ie van zichzelf. Maar hij bleef maar lachen.
Terwijl er niets bijzonders aan de hand was. Er waren toch wel meer mensen met gemillimeterd haar. Nou ja, ’t kwam niet vaak voor, in die tijd, maar er waren er wel meer.
Ik zie nog steeds die man z’n handen voor z’n mond houden, hopend dat daarmee z’n lachen op zou houden.
Past dat allemaal wel op je vragenlijst? Is misschien wel een lang antwoord zo.
Ja, ’t is een open vraag. Ik weet wat dat is. Dan gaat ’t om wat de respondent zelf zegt. Maar ja, dat kan je natuurlijk ook samenvatten.
Ik heb later gedacht om een klacht tegen die man in te dienen. Terwijl iedereen de klas kwam binnen lopen, zat hij daar maar te lachen. 1 Hand voor de mond & de ander wijzend naar m’n hoofd.
Ja, een klacht, ik zei ‘klacht’, ja.
Ik had al ‘ns eerder een jongerenprogramma van de Avro gebeld. Nav een biologieleraar die me klassikaal voor schut had gezet. Omdat ik elke keer naar de wc moest.
Als ik in die tijd 5 minuten in de klas zat moest ik naar de wc. Poepen. Soms plassen. Maar dat wisten de leraren dan niet. M’n ouders waren daarvan op de hoogte. Als we op zondag er op uit gingen, ’t bos in, de natuur in, ergens naar toe, maakte niet uit waar, dan moest ik altijd 1st poepen. Dat wisten ze. Ze hadden van te voren de docenten van school gewaarschuwd. Dat ’t van de zenuwen kwam.
Vaak mocht ik gewoon de klas uit. Heel even m’n hand opsteken & dan kon ik gaan. Andere leerlingen mochten dat niet.
Die leraar Biologie zette me toen klassikaal voor aap. Dat-ie er niet goed van werd. Of ik me niet gewoon kon gedragen als alle andere leerlingen. Dat ik een grote aansteller was. Voortaan moest ik gewoon maar blijven zitten.
Dus ik belde dat jongerenprogramma.
Sorry, ’t wordt nu wel een lang verhaal. Vind je dat niet vervelend?
O, je schrijft niet alles op.
Nee, da’s waar, we zitten toch.
Ik belde dat jongerenprogramma met mijn verhaal. Hoe leraren je voor schut konden zetten, dat was ’t onderwerp die maandagavond. Maar voordat ik aan de beurt was, hoorde m’n moeder dat ik in de hal aan ’t bellen was.
Waar ’t over ging, vroeg ze.
Toen moest ik wel vertellen. Heeft ze m’n vader naar school laten bellen. Die zat immers ook in ’t onderwijs.
Die biologieleraar werd op ’t matje geroepen. & Vervolgens kwam-ie de 1stvolgende les meteen op me af. Gaf-ie me een hand.
Hij zei: ‘Nee, dat had ik niet moeten doen. Sorry, knul.’
Dat zei hij.
Dus ik wilde die leraar Wiskunde er ook bij lappen. Dat-ie wel 5 minuten om m’n nieuwe kapsel zat te lachen.
Waarvoor willen jullie dat eigenlijk weten?
Ja, dat ’t onderzoek is, dat snap ik, maar waarom over ’t kapsel van mensen? Een onderzoek heeft toch altijd een onderwerp. Een vraagstelling misschien ook.
Nee, hoor, ik vertel graag. Doet je weer een beetje nadenken over wat er vroeger allemaal gebeurd is.
Ja, ik was geen lieverdje op de middelbare school, moet je weten. Maar tot op dat moment nog wel.
Dat ik m’n haar kort had laten knippen was wel een poging om anders te zijn dan de anderen. Ik wilde eindelijk ‘ns iets van me zelf. Ik wilde niet meer op al die andere kinderen lijken. Maar ik wilde geen hanenkam. Ik wilde dat vriendinnen ’t lekker vonden om over m’n hoofd te aaien.
‘O, ’t is zo lekker als ik over je hoofd heen strijk,’ zeiden ze dan.
Alleen al daarom wilde ik ’t eigenlijk wel kort laten. Maar iedereen ging ’t toen kort scheren. Dat vond ik dan weer niet leuk meer.
O ja, ja. Dat snap ik. Nee, ’t ging alleen over de 1e keer.
Nou, ik hoop dan dat je er wat aan hebt, aan m’n verhaal.
Moet je nog weten hoe oud ik ben, of hoe lang geleden ’t was? Nee?
Nee, je hebt gelijk. ’t Zijn misschien wel universele verhalen. Ja, dan moet je zoveel mogelijk ruis weghalen. Dat verstoort de uiteindelijke informatie alleen maar. Ja, vooral met die open vragen, kan ik me voorstellen.
Succes hè! Ja, graag gedaan.

& We aaiden nog een keertje over onze bol in Zijperspace.