kordaat

Kiki vertelde me eens dat ze behoorlijk bang was voor onze 1e daadwerkelijke ontmoeting. Ze zag er tegenop.
‘Waarom dat dan?’ vroeg ik verbaasd op ‘t feestje waar we ons 1e gesprek voerden.
‘Ik vond je zo’n kordate naam hebben.’

Ton Zijp. Ton……. Zijp……. Ton Zijp.
ZijpZijpZijpZijpZijp.
Ton.
Zijp.
TonZijpTonZijpTonZijpTonZijp.
Ton. Zijp.

Ik probeerde me die kordaatheid van m’n naam voor te stellen. Terwijl zij doorpraatte herhaalde ik in gedachten enkele malen m’n eigen naam. Kijken of dat kordaat over zou kunnen komen.

‘Zo kort,’ lichtte Kiki toe, ‘zo mysterieus kort. Daar moest een kordaat iemand achter schuilen.’
Ik probeerde mezelf kordaat voor te stellen, terwijl zij ‘t ondertussen verder uitlegde.
‘Ik ben bang voor kordaat. Mensen die kordaat zijn lijken zo boven de rest te staan.
‘Ik had je naam op de lijst van medestudenten zien staan. Op een gegeven moment wist ik ook welk gezicht erbij hoorde. & Toen we les hadden van Müller & Sam hem de hele tijd zat te interumperen, zei jij dat Sam z’n mond moest houden. De docent moest ook de gelegenheid hebben z’n les af te maken, zei je. Ik dacht: als je dat durft, in aanwezigheid van 250 man, dan ben je kordaat. ‘t Ligt niet alleen aan z’n naam.’

‘t Lukte me nog steeds niet mezelf kordaat voor te stellen.

Toch vond er een gesprek plaats in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *