krampjes

10.00
Ik smeer de broodjes. Ondertussen worden de gehaktballetjes warm. Halverwege kijk ik.
Ze zijn warm, maar nog niet genoeg. Dat komt goed uit: kan ik doorgaan met ’t brood. 2 Voor de gehaktballetjes, 2 voor straks op werk.
Ze ruiken wel vreemd. Terwijl ik ze gister pas uit de verpakking heb gehaald. Houdbaarheid 31-10-06. ’t Was niet vacuüm verpakt. Na uitpakken de restanten in plastic zakjes gestopt, 2 porties, 2 dagen ontbijt met gehaktballetjes op brood. Meteen in de koelkast.

10.04
Gehaktballetjes zijn warm, zegt de magnetron. Brood voor op werk ook nog maar net. Boterhamzakje er omheen.
Ik heb hete engelse pickle op de broodjes voor de gehaktballetjes gesmeerd. Niet te veel. Daar krijg je plotse buikloop van, weet ik inmiddels uit ervaring.
De balletjes snij ik stuk voor stuk door 2-en. Eigenlijk zijn ze nog niet helemaal klaar. Ze zakken in elkaar onder de druk van m’n vingers. Maar als je 1maal begint, kan je moeilijk stoppen. De vettigheid zit nu al aan m’n vingers, de verleding daardoor te groot.
Nog wat sambasaus, om ’t kompleet te maken.
Toch is die geur een beetje vreemd. Maar ik mag er niet aan denken, daar word ik maar paranoia van.

10.10
Alles is daar beneden aangekomen. Met enkele spetters op ’t bord. De saus, de pickle, een beetje vet uit de gehaktballetjes. Lekkere derrie. Ik strijk m’n vinger er doorheen, vervolgens in m’n mond. Niets zo lekker als vies.

10.12
M’n vuik is bol, zoals Roswitha & ik elkaar soms vertellen. Een uitdijend heelal. Langzaam bolt-ie nog vuiker.
Ik zet ’t bord terug in de keuken. Vreemde geur. Geur van gehaktballetjes die niet goed zijn?
Dat gaat dan 6 uur duren. Dat weet ik van ergens gelezen. Als ’t fout is, duurt ’t tenminste 6 uur voor voedselvergiftiging zich openbaart.
Maar ik voel me nu al beroerd. M’n ogen vallen dicht, m’n botten willen niet, m’n rug is vermoeid.
’t Heeft er allemaal niets mee te maken, maar ik denk ’t wel.

10.18
Ik denk op de wc. Veel. Denk aan vergiftiging. Wanneer ik daar onder zal beginnen te lijden. ’t Zal rond 4-en zijn, als ik net begin met werk.
Dood gaan vind ik niet zo erg, dat merk ik straks toch niet. Maar pijn in de buik wel. Dat wordt krimpen, krampen, strekken, zeuren, kronkelend over de vloer. Ik zie ’t al helemaal voor me.
Collega’s die dan zeggen: had je dat niet eerder kunnen doorgeven?
Maar ik wist ’t nog niet.
Ja, ik dacht ’t wel, toen, vanochtend. Maar wat ik denk komt niet altijd uit.
Terwijl ik doortrek besluit ik dat ik me niet aan moet stellen. Omdat er toevallig een raar geurtje hing. Ze waren tot 31-10-06. Een dagje uit de verpakking maakt ze nog niet meteen bedorven.

13.30
Eindelijk weer honger. Bordje pap. Banaan, jam, cruesli.
Niet te veel, niet te veel. Anders wordt ’t weer een uitdijend heelal.
Toch een bord vol.

13.37
Toch een bolle vuik.

13.48
Als de jam niet goed was, die heb ik ook al een maand geleden geopend, ga ik over 6 uur dood. Maar als ’t aan de gehaktballetjes ligt, toch iets eerder. Zou je pillen kunnen slikken tegen krampen in je buik? Baby’s met borstvoeding krijgen via de borst venkelthee gevoerd. Daar krijg ik dan weer krampjes van in de buik. Niet van die borstvoeding, maar van de keer dat ik met een moeder solidair venkelthee ging drinken.
Was dat de laatste keer? Ja, dat was de laatste keer dat ik doodging. Ik heb toen een uur op de wc gezeten. ’t Kind moest verschoond worden in de wasbak in de keuken.

Zien of we weer een dag zullen overleven in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *