kroes

Hij was de 1e dode.
Ik zoek naar z’n naam. Ik had ’t Carel kunnen vragen, hij was de enige die wist wat ik wist. We kwamen tegelijkertijd bij de welpen. We hadden dezelfde ervaringen, dezelfde blikken gezien.
Maar de laatste tijd kon ik geen vragen meer aan Carel stellen. Dat vermeden we.
& Toen ging Carel dood. & Daarmee de 1e dode ook definitief.

Ik heb jarenlang z’n naam bewaard. Z’n gezicht is echter nooit tevoorschijn gekomen.
De 2e bijeenkomst op de welpen begon heel somber. De akela moest vertellen dat er iemand was overleden. Verongelukt.
Laat ik ‘m maar Japie noemen. Zo heette hij in ieder geval niet, maar dan heb ik iets om vast te houden, dan wordt de rondleiding gemakkelijker te volgen.
Verongelukt.
Elke keer als we voorbij de bocht in de Doggersvaart reden wisten we ‘t. Dan kwam Pa ons met de auto ophalen & bij de bocht in de Doggersvaart keken we de sloot in. Hoe kon je daar in zinken met een auto? Hoe kon een heel gezin uit ’t leven verdwijnen in zo’n modderige poel? ’t Zag er vaak groen van ’t kroes. Daaronder moesten ze verdwenen zijn. Waarschijnlijk had hun duik tijden lang een wond in die groene oppervlakte veroorzaakt. Of zou de natuur werkelijk zo meedogenloos zijn?
We reden voorbij & zeiden: ‘Daar is Japie verdronken.’
Als Ma ons van de padvinderij op kwam halen, hielden we onze mond. Ma hield niet van ’t onderwerp.
‘Ik wil niet dat jullie dat zeggen,’ zei ze.
Ze bleef jarenlang langzaam rijden bij die bocht.

We wisten precies waar ’t was, want na de mededeling van de akela zijn we thuis gaan zoeken in de oude kranten. ’t Stond in die van dinsdag.
Japie is na onze 1e & enige ontmoeting nooit meer naar school geweest. In die termen konden wij ’t bevatten. Hij zou ook nooit meer bij de welpen langskomen.

Ik hoopte stilletjes dat dat nog wel ’t geval zou zijn. Dat-ie toch nog een keer z’n gezicht zou laten zien. Dan kon ik me hem ook herinneren.
Ik vroeg ’t aan Baloe, oftewel Sylvia, de dochter van de akela. Die zou een foto meenemen. Blijkbaar had iedereen een foto gekregen. Bij de begrafenis, bij de herdenking, bij ’t condoleren.
Ik wist toen nog niet dat zulke dingen bestonden. Condoleren, herdenking. Ik wist niet dat mensen foto’s, kaarten ontvingen nav begrafenissen. Ik wist nog veel niet, ’t was m’n 1e dode. Japie was m’n 1e dode, Japie was al ‘het’, misschien had-ie wel nooit bestaan voor mij, want ik wist z’n gezicht niet. Vooral ook niet omdat Baloe steeds die foto vergat.
Er kwam alleen een kruisje te hangen aan de muur van ’t welpenlokaal.

Wij zaten allemaal ieder in onze eigen hoek terwijl de akela sprak. Ze keek heel somber. Ze had een papiertje voor zich & las de tekst ervan voor. De akela met een bril op haar neus. Die zouden we ook niet al te vaak zien, die bril. De 1e 2 zaterdagen bij de padvinderij waren heel bijzonder, als je ’t achteraf beschouwt.
Wij hadden geen uniform nog, Carel & ik. We waren op proef. We zaten in burgerkledij, de anderen in welpentenue.
De akela zou enkele weken later vragen wanneer we nou eens een uniform zouden hebben. Je mocht maximaal 6 weken op proef zijn, dan moest je toch eens echt welp worden. Maar Ma had te laat de pakjes besteld. Ze vond ’t maar duur. Ze had 1st geld uitgespaard om ’t te kunnen betalen.

Op ’t moment dat we ‘t te weten kwamen over Japie, zaten Carel & ik allebei in ’t bruine nest. Later zouden we naar geel gaan, naar groen ook. We zouden helper worden, later gids, ieder z’n eigen nest, zoals dat allemaal heette bij de welpen.
Maar Japie was dood. Hij was vorige week nog gewoon op de welpen langs geweest. Zondag is-ie overleden tijdens een ongeluk met z’n ouders & z’n zusje.
Japie? Wie was Japie ook alweer, vroeg ik me af. Ik had de week ervoor, de 1e zaterdag, zoveel nieuwe gezichten gezien.
Carel wist ’t wel. Japie was de jongen waar-ie even ruzie mee had gemaakt.
Wie was Japie dan, vroeg ik Carel tijdens de zaterdagse patat, weer thuisgekomen.
Dat was dat vervelende jochie, zei Carel. Japie was geen leuke jongen.
Maar Carel wist in ieder geval wie Japie was. Ik had alleen maar de bocht in de Doggersvaart.

’t Groen was al snel weer dichtgegroeid in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *