laatste guldens

Uiteindelijk moesten al die briefjes van 100 gestort worden op m’n rekening. Ik wilde ’t al veel eerder, maar al die stampvolle banken schrokken me af; geen zin om 3 kwartier in een rij te staan, zoals anderen me hadden weten te vertellen. ’t Was op zich wel handig al dat geld op zak te hebben, maar ’t betekende in de loop van de dagen steeds meer scheve gezichten op plekken waar ik een briefje van 100 wilde gebruiken; & bovendien hield ’t ’t risico in dat bepaalde rekeningen niet bijtijds betaald zouden worden.

De beste optie was de bank te nemen op de Sarphatistraat, dan had ik tenminste nog enigszins speling mbt ’t op tijd op werk verschijnen. Een totaal andere bank als op de Ceintuurbaan, waar m’n rekening loopt. Niet alleen ’t publiek was veel blanker & minder allochtoon dan aldaar, ook ’t personeel leek een totaal andere uitstraling na te streven, die van hogere allure blijkbaar moest zijn. Vol verbazing m’n ogen uitgekeken naar de strakke mantelpakjes die ik slechts kende van de advocaten-series & Hollywood upperclass-films. (Deze verbazing bereikte een hoogtepunt toen 1 van de dames achter een buro ging zitten met haar strakke rok & ik bijna rechtstreeks in oogkontakt stond met ’t ondergoed dat ze droeg).

Ik was in financieel mekka terecht gekomen zo leek ’t uit de zorgvuldige service die de receptioniste verleende aan een oudere dame die haar nieuwe pas kwam aktiveren & de eindeloze tijd die gegeven werd aan de dame die haar verzameld kleingeld in euro’s op haar rekening kwam storten.

1 balie was vrijgemaakt voor transacties met euro’s, de ander, de mijne, bestemd voor de guldentoevoer. De langste rij, de traagste bovendien. Gaf me in ieder de gelegenheid bovenstaande observaties te doen. & Me dood te vervelen, met angst vervuld te staan toch niet op tijd dit pand te kunnen verlaten.

Een sjieke dame van in de 60 voegde zich als laatste toe aan m’n rij.
‘Moet ik geen nummertje trekken?’ vroeg ze aan de mensheid in ’t algemeen.
De man voor haar in ’t bijzonder wilde de situatie wel even uitleggen: ‘Er zijn 2 balies: links kunt u uw guldens kwijt & rechts vinden alle transacties in euro’s plaats.’
‘Wat zegt u?’
‘U moet in deze rij staan voor guldens & in die voor euro’s,’ vatte hij kort samen voor de slechte verstaander.
‘Hoe bedoelt u?’
De heer wees nu slechts, met een enkel woord eraan toegevoegd: ‘Guldens (wijzende vinger), euro’s (wijzende vinger).’
‘Oh, maar daar heb ik helemaal geen verstand van.’

Net op ’t moment dat ik besefte in een leuke rij te staan, was ’t mijn beurt aan de balie.

’t Gulden tijdperk is afgesloten in Zijperspace.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *