Loop

Plots kan ‘t met me aan de loop gaan. Waar ik continu word afgeleid door allerlei kleine dingen word ik dan plots overvallen door besluiteloosheid.
Ik wil naar de tuin. Ik wil naar ‘t bos. Ik wil ook nog artikelen lezen & bij elkaar sorteren.
Maar eigenlijk wil ik uiteindelijk alleen maar een beslissing kunnen nemen.

Als ik dat laatste heb besloten, besloten heb een beslissing te nemen, zie ik de factuur liggen van € 90,- aan invoerrechten. Die moet ik terug vragen. Kadootjes hoef je toch geen geld over te betalen, lijkt me.
& De benauwdheid dat ik er mee aan de gang moet gaan doet me besluiten er niet meer naar te kijken.
Ik besluit om niet te besluiten & m’n ogen te verstoppen voor wat nog komen moet.

Ze hebben me verteld dat als ik 1maal gewend ben geraakt orde in die keuzemogelijkheden te zien, te sorteren, & me niet af laat leiden door wat plots voor ogen komt, me aan de agenda te houden, m’n notitieboek, ik me 1st een tijd beroerd ga voelen.
Dat klopt.
Ik wilde eigenlijk schrijven dat ‘t dan later beter zou gaan. Ik werd echter afgeleid door de rommel in m’n buik. De beroering. ‘t Brandt lichtjes & zakt langzaam naar beneden.

Toch hadden ze me dat gezegd: voordat je jezelf een nieuwe manier van omgaan met een nieuwe orde aan kan meten, zal je je er 1st 6 weken aan moeten houden, 6 weken van geen lolletje, voordat ‘t een beetje van je eigen is, & ‘t geen lolletje grootdeels verdwenen.

In andere woorden dan. Ik ben de vertaler die draalt & dwaalt om de oorspronkelijke woorden heen. Zoals de hete materie hier in m’n lichaam steeds een andere plek zoekt om me geen houvast te geven zodat iets van een strijd ertegen mogelijk zou zijn. ‘t Blijft ronddraaien, plaats wisselen, onzichtbaar zijn & toch steeds weer op de plek terugkeren waar ‘t als een zware baksteen voelt.

De thee is voor de 3e keer koud. Ik kan nog wel een keer er door de warme inhoud van de thermoskan nieuw leven in stoppen, maar weet inmiddels dat een warmteshot ook niet helpt. ‘t Vermorzelt noch vergruist dat wat van binnen zit & vast wil blijven, staan waar ‘t staat. Ondanks dat ‘t niet te lokaliseren is, geen vaste verblijfplaats in m’n hoofd, constant in een loop.

Omwentelingen in Zijperspace zitten vast.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *