Mijn vader (dl 3)

Ik heb ‘t gedicht dat ik ooit over m’n vader schreef teruggevonden. Geschreven voor ‘t zoveel jarig huwelijk met m’n moeder.
Ik had ‘t ook aan m’n moeder kunnen vragen, maar ‘t terugvinden tussen m’n eigen spullen is veel verrassender. Vooral omdat ‘t nog zo aktueel lijkt te zijn, of aktueler dan dat ‘t ooit was.

Mijn vader was kennis en ‘t alweten,
Een groot WP waar niets aan ontbrak.
Alle feiten werden opgevreten
door zijn hersens met groot gemak.

Bij elke vraag had hij een antwoord,
bij kwesties als: ‘Waarom spreken wij een taal?’,
bleef hij vertellen, ongestoord,
ging hij uren door met lang verhaal.

Groot was mijn konsternatie
toen hij opeens geen reden wist
voor het denken van ‘s mens geest.

Achter bleef ik met frustratie.
Mijn alwetende vader wordt vermist
en gemist door mij het meest.

Bij deze een belofte even de mond te houden in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *