Zo groen als m’n tegels zien.

Er was een keertje een bioloog langs. ’t Was geloof ik op m’n verjaardag. Bijna rond dezelfde tijd van ’t jaar dus.
Hij zei dat ik daar zuinig op moest zijn, op dat mos. Dat ’t niet vaak gebeurde dat er zo veel verschillende soorten mos in een tuin groeiden.

Ik was me nergens van bewust tot op dat moment. & Eigenlijk ben ik dat nog steeds niet.
Ik laat alles gewoon maar groeien. Ik plant er wel ‘ns wat bij & een enkel stukje woeker probeer ik elk jaar weer uit m’n tuin te bannen. Maar zogauw ik weer zo’n uit z’n winterslaap ontwaakte pad tegenkom, dat zal binnenkort wel weer gebeuren, geef ik de moed op.

Soms zie ik m’n eigen voetstappen terug in ’t mos op de tegels.
Zou de bioloog bedoeld hebben dat ik ook voorzichtig met m’n stappen moet zijn? Ik kan toch moeilijk door de tuin zelf gaan lopen, denk ik dan.
‘Ach, een tuin is sterker dan je denkt,’ zei m’n buuv van 3-hoog. ‘Voor je ’t weet is alles weer aaneen gegroeid.’
‘Ja, maar dan hoeft zij van 2-hoog er toch niet opzettelijk doorheen te banjeren,’ wou ik reageren.
Maar ’t was toch al te laat.
Ik kan achteraf bedenken dat ‘t mos daardoor langer heeft geleefd.

Zogauw ik mos zelf probeer te planten, op stukjes hout of een platte steen in een apart hoekje probeer te cultiveren, gaat ’t mis. ’t Gaat hooguit 1 seizoen goed. Met moeite komt er 1 bloemetje te voorschijn.
Ik kan ook maar beter de natuur zijn gang laten gaan.
Hoewel dat dan weer niet voor de hele tuin geldt. Maar daarover vast later meer.

’t Is zo klein, mos.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik zie bij mos.

Ik bekijk de laatste tijd veel schilderijen. Meesters uit de Gouden Eeuw & wat impressionisten.
Elke keer weer word ik gefascineerd door witte puntjes. Een schilderij vol kleuren & bovenop de neus van ’t jongetje zit een wit puntje.
Als je van veraf kijkt denk je alleen maar dat z’n neus ’t licht van de zon weerspiegelt. Van heel dichtbij zie je een tipje verf tot leven komen.
’t Dunste kwastje. Zonder trilling in de hand. Zorgvuldig gepland.
& Alle diagonalen in ’t schilderij lijken naar die ene witte aanraking te wijzen.

Ik ben echter geen kunstkenner. Net zo min als dat ik weet wat voor mos dit is.
Maar tussen al dat groen zie ik dus dat witte puntje staren.

& Ik kijk terug vanuit Zijperspace.