Ik ben bezig met een boek over mossen. Ik doe ‘t rustig aan; ‘t is ‘t boek dat ik doorgaans meeneem om op de wc te lezen. Dat betekent 2 tot 3 blz per keer.
Maar tegelijkertijd is ‘t een niet al te dik boek. Met de momenten dat ik ‘t boek meeneem naar de bank, languit, hoofd tegen een stapel bijna rechtopstaande kussens, zorgt ‘t ervoor dat ik binnen 2 weken voorbij halverwege ben.

Ik moet me echter concentreren. M’n engels is goed, maar ik raak nog iets sneller afgeleid als ‘t niet vertaald is in ‘t nederlands. Er zijn zoveel dingen waar ik me druk over kan maken, dat gedachten huppelend van zoveel activiteit van hot naar her schieten.

Na hoofdstuk 1 dacht ik dat Robin Wall Kimberer me wel zo’n beetje alles over mossen verteld had. In beeldend proza had ze me van alles verteld, & ik was overweldigd door ‘t feit dat er zoveel aan ze te ontdekken was.
& Toen moest hoofdstuk 2 nog komen. & Een 10-tal andere die daar vast op zouden volgen, te voelen aan de overgebleven dikte wat ik nog te gaan had.

Robin werd beeldender dan dat ze al geweest was. Ipv kleine vergelijkingen die makkelijk op te pikken waren voor de beginners aan ‘t boek, breidde ze haar vergelijkingen uit tot alinea’s, tot hoofdstukken zelfs, daarbij een bepaalde mostype erbij slepend waar ze in haar studietraject tegenaan gelopen was. Ze introduceerde haar privé-leven, haar familie, de opvoeding van kinderen, haar buurvrouw & vriendin de boerin & wist dat allemaal in verband te brengen met ‘t groeien, ‘t bestaan van bepaalde soorten mossen.

Terwijl ik nog steeds in m’n achterhoofd had dat ze in hoofdstuk 1 al alles had verteld.

Nu werden de mossen echter levende wezens. Door de vergelijking van de buurvrouwboerin die er diverse manieren van boeren op na hield (koeien melken, kippen, verbouwen van verschillende soorten groenten, fokken met stieren) om er al gokkend op de verschillende producten ‘save’ te kunnen spelen, als in een casino, dat te vergelijken met een minuscuul mosje dat zonder seks zich voortplantte, maar ook een enkele keer wel mannetjes bij de voortplanting betrok.
Buurvrouw (mbv nieuw opgetrokken casino in de buurt) werd een mos die door ongeslachtelijke & soms geslachtelijke voortplanting bleek te kunnen overleven.

& Ik vroeg me af hoe ik ‘t beeld moest schapen van hoe ik vandaag in de steek gelaten werd, alsof ik deel was van dat tapijt van mossen waar allerlei dieren overheen lopen, tussen schuilen, waarvan gegeten wordt, waar zij juist door hun specialisatie uiteindelijk alleen maar van profiteren. Want ze wisten van tevoren dat er platgetrapt zou worden, daar waren ze op gebouwd, daar was hun voortplanting van afhankelijk.

Nou, de mijne niet dus.

Behalve dan dat er een tekst uit gevolgd is in Zijperspace.