Na-Peet-en

Sommige mensen zie je wel, maar spreek je niet. Dat is zoals ‘t gaat. Je kan je er wel van tevoren op voorbereiden, maar je weet nooit hoe ‘t zal gaan. ‘t Is een onschuldig schaakbordje, met nog veel meer mogelijke uitkomsten, waarbij niemand verliest of wint. Dat is zoals ‘t gaat.

We hadden geluisterd. Je hoorde tranen, je zag schokschouderen. Maar dat kon ook om een leuke herinnering gaan. Of een uitdrukking van Peet.
Ja, daar herkenden we haar weer. Ja, zo was ze toen.
& Maar hopen dat ‘t vocht niet over de grens van de oogleden zou treden. Openlijk zakdoekje peuteren uit de tas. Dat gedoe.

& Dan de voorschriften. Daar had zij zich ook niet op voorbereid toen zij ‘t lichaam stopzette.
Altijd een kapje op, tenzij.
Als je zit, dan beweeg je niet. Dan is de overdracht minder. Moesten we allemaal nog leren. Niet zo ervaringsdeskundig. Wel in begrafenissen, we hebben bij deze gedwongen reünie, gekunstelde reünie, a-spontane, zo-is-‘t-nou-1maal reünie, allemaal wel de leeftijd dat we al wat doden hebben begeleid, hoe moet je alles netjes blijven zeggen, dat je kan spreken van dat ‘t ons allen wel eerder is gebeurd, we hebben tenslotte ook klanten zien gaan, maar ik geloof slechts een enkeling in deze mondkapjestijd.
Afgegrendelde spreekbuizen, geneutraliseerde woordenstromen, speekselvochtvangers.

Dus zitten & drinken van ‘t bier dat zij ‘t meest had gedronken. Er was een ruime voorraad waar zelfs oud-barpersoneel moeite mee had ‘t voordat de klok sloeg op te krijgen. Maar dat lag natuurlijk ook aan ‘t beperkt-toegestane-publiek-bij-begrafenistijdperk.
Toch kreeg Peet meer mensen op de been dan Giscard.

Waarbij je achteraf te horen kreeg dat kapje af ook mocht als je stond te drinken & stil stond.
Sommige oud-barlieden zouden vanwege beweeglijkheid meteen gediskwalificeerd worden, dat weet je van tevoren als je dat van tevoren had geweten.

Dus werd ‘t een stoelendans voornamelijk. Praatje met wie je tegenover je hebt. Oprechte belangstelling voor wat er sinds & hoe nu. & Dat we ‘t contact niet moesten laten stoppen, kwam ook nog een paar keer langs.
‘t Voelde in die mate prettig dat Peet ondertussen al een beetje aan ‘t vertrekken was. Onmerkbaar onopvallend had ze een achterdeurtje gevonden.

Tot haar dochter gedag gezegd moest worden. Daar was ze weer.
Voorovergebogen lachend met haar hoofd hangend tot onder de bar.

Nu hebben we ‘t juiste beeld te pakken in Zijperspace.

Eén reactie op “Na-Peet-en”

Laat een antwoord achter aan toets Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *