Gemakshalve denk ik dat ‘t aan de tijd van ‘t jaar ligt. Word je aan ‘t eind van ‘t jaar bijna traditioneel op de hoogte gebracht van ‘t overlijden van de vele bekende mensen via de media, in Weblogland lijkt de spanning van de feestdagen er toe te leiden dat div bloggers de waarde van hun blog heroverwegen & besluiten ‘t toetsenbord terzijde te schuiven.
Dit keer heeft Yannah besloten er een punt achter te zetten.
Voorlopig hoeft u dat niet van mij te verwachten. Hoewel er van de week de opmerking over mij werd gemaakt dat ik vaak lijk te twijfelen & ik daarop antwoordde dat ik altijd twijfel, ben ik van plan om ‘t nog zeker 99 dagen vol te houden.
In die tijd zal ik trachten de beelden te rapen uit achterafsteegjes & te verwoorden welke donkertes & onverwachte schijnsels daar ‘t bestaan zin geven; zwaar & zwichtend leven; wegduiken & tevoorschijn springen; de afgronden zoeken & langs de rand balanceren, hoogtevrees koesterend; bedremmeld zwijgen; oeverloos oreren; woorden tekort laten schieten; ootmoedig ten strijde trekken; de berg voor Mohammed gaan halen; fanatisch geobsedeerd verslaafd van ‘t leven genieten; & verslag doen van ‘t waarom, ‘t misschien, ‘t hoe laat, ‘t ooit, ‘t ontegenzeglijke, ‘t plaatsvinden, ‘t niet zijn, ‘t feest & de kuil.
‘t Zal een mooi jaar worden, heb ik me voorgenomen.
Dat wens ik u ook toe vanuit Zijperspace.