Ik ben een leuke gozer & ik doe goed m’n best, maar af & toe moet ik ook een beetje verwend worden.
Dat heeft ikzelf bepaald. Bij meerdere glorie van mezelf & op mezelf. Want niemand die me meer liefde geeft dan dat ene persoontje, moet je begrijpen.
Goed, ik dus op de fiets, half over kop richting Noord. Tussen ‘’t gebergte van de hoge golven inbetween 2 stadsdelen door. Terwijl dat mediamarket toch echt wel om 2100 sluiten gaat met z’’n kadaver. Dus vaart was van toepassing, want anders stond ik voor gesloten schuifsluizen.
Ik me om laten praten, zo gedienstig ben ik ook nog wel, van wil je zeiss, ikke ja, waarom niet leika, ikke ja, kan je goedkoper geheugen scoren, ikke ja, ben je wel meer geld kwijt, ikke oh, & hij: maar op den lange duur niet.
‘’t Zal allemaal wel aan m’’n jassie bekokstoofd worden, maar zo’’n eerlijke patjakker van een verkoper mag ik lijden. Hij zegt tenslotte dat-ie met deze betere resultaten kreeg toen-ie ‘m mocht testen van… Ja, van wie eigenlijk?
Nou ja, daar kwam-ie niet zo goed uit z’’n bektrekken, maar voor de rest had-ie een goed sprookje waar ik graag in geloven willen zou.
Alles goed in de verpakkingen laten zitten op de terugweg, want je weet maar nooit of je ‘‘m niet voor een betere veranderen wil uiteindelijk.
Daar ging ik me toch in een bocht bijna op m’’n dwarslesie! Die voorband wilde een andere kant omslaan als dat ik me bekokstoofd had. Kon ik iets anders ter hand nemen dan dat ik doorgaand graag mag bewerken in alle stiltes van de ochtendschemer als moeder de vrouw even niet om de hoek komt gluren, maar druk bezig is met koffie-latten & boterhammenzakken.
Ga ik me daar dus de hele weg terug af moeten leggen die ik heen in alle doodmoederustigjes had befietst.
God is ’’t zeker niet al te eens met m’n nieuwe troetelspeeltje waar ik alle wonderen des werelddelen mee vast kan registreren, pruttelde ik een beetje voor me uit tijdens die ellenlange mijls terug.
Maar wel heb je nooit! Kom ik, juist op ‘’t moment dat die klerenboot voor m’’n neus wegglibbert richting m’’n eigenste woonplaats, toch een leuk aftands wagentje tegen dat er gewoon om vroeg om op m’’n gevoelige plaat vastgeslempt te worden….
Nou ja, daar heb ik maar wat leuke kleurige blompjes omheen gezet, zodat m’’n wijffie niet gaat zeggen dat ik al dat geld voor z’n spreekwoordelijke kassukkut heb uitgegeven (ze zegt ‘’t altijd zo geestig, maar ja, daar moet je dat soort handelingen niet voor laten, heb ik dan bij mezelf).
Vandaar dus, ik zweer ‘’t je, die bloemetjes vond ze wel wat, maar onze nieuwe toekomstige auto zag ze niet eens staan. Even de volgende salarisronde afwachten, moppie.

Krijg je telelenzen kado om naar de uiteinden van Zijperspace te kunnen turen.