Iedereen heeft voor het in slaap vallen wel eens een groots idee, en denkt: ik zou het moeten opschrijven. Het schrijven van een boek is honderdduizend keer opstaan om even iets op te schrijven.

(Jonathan Foer in Hp/de Tijd)

Ik heb dan wel een notitieboekje & ik heb ‘m nagenoeg altijd bij me, maar ik noteer te weinig naar m’n zin. Juist die enkele gedachtes, die gedachtes waar ik nog niks mee kan, maar wellicht later wel; die gedachtes wil ik opgeschreven hebben, zodat ik ze kan bewaren. Ik wil ze beschikbaar hebben, makkelijk voor handen, op orde, misschien wel gecatalogiseerd. Zoals ik vroeger m’n stripboeken & muziek had gecatalogiseerd.

Hoewel ik in zekere zin redelijk onderweg ben. Van de meer dan 900 stukjes die ik vanaf begin september geschreven heb, is ‘t merendeel ontstaan door een spontane gedachte, onmiddellijk uitgewerkt, later pas gecorrigeerd. Dat strookt nl ‘t beste met mijn persoon, heb ik ondertussen gemerkt.
Dus zou je m’n blog kunnen beschouwen als een soortemet kladblok. Later, na nog 90.074 stukjes, zal ik ‘t rommeltje kunnen samenvoegen tot een geheel.

Dan pas zal blijken of Zijperspace de moeite waard was.