Nr 100: 26 Nov 2021

Ik heb in ‘t verleden kort bijgehouden wat er op de wc gebeurde. De spinnen voornamelijk. Ik deed er verslag van hier. Dat maakte ‘t mogelijk om de veranderingen bij te houden. Bovendien zorgde ‘t er voor dat ik m’n toetsenbord beroerde.
Na te denken ook.

M’n ouders kwamen bijv voorbij. De slechte momenten, hangend met m’n hoofd over de rand van de toiletpot. Blij dat m’n ouders bereid waren me op te halen & een dagje terug in ‘t ouderlijk huis te nemen.
Ik heb nooit gevraagd hoe ze daar tegenover hebben gestaan. Wat ze er aan hebben beleefd. Ik geloof dat we dat soort aspecten van gevoelsleven, hechten aan elkaar, niet deelden. Niet al te veel, niet al te duidelijk.

Tussen de regels door vooral. Men moest echter wel een goede verstaander zijn. Gelukkig kenden we elkander al lang. Dat hielp.

Vandaag vond ik de Satijnvleugelsikkelmot. Een zogenaamde ‘zeldzame soort’.
Ik had ‘t idee dat-ie ondertussen wel van die lijst gehaald mocht worden, al toen ik ‘m afgelopen zomer op een avond met speciaal licht in m’n tuin kon waarnemen. M’n tuin is groen, dat wel, maar de andere in de directe omgeving niet.
Nu de Satijnvleugelsikkelmot zich zelfs op m’n toilet heeft laten waarnemen, is ‘t allemaal niet zo spannend meer. Zelfs de herkennings-app heeft er totaal geen moeite mee mij met een zekerheid van 100% te overtuigen dat ‘t ‘m is.
‘t Beestje vindt ‘t gewoon machtig interessant om door een luchtkoker op avontuur te gaan richting warme zones, de relatieve kou van de douche- & toilettegels deren ‘m niet.
Wie weet heeft ‘t straks de kans zich onverwacht in een ander seizoen dan gewoon voort te planten. Ter meerdere glorie van ‘t ras & de verovering van de binnenshuize wereld.
Wie weet heet ‘t straks de Wc-satijnvleugelsikkelmot; de 1e motmug is al naar die plek vernoemd.
Dan heb je straks Wc-satijnvleugelsikkelmotten die alleen maar kunnen kruizen met die van hiernaast. Want die andere oorspronkelijken ruiken te veel naar de buitenlucht ipv de schoongeboende douchekamertegels.

& Ik: ik kijk omhoog.
In tegenstelling tot de spieren die belast werden tijdens de middagse naar-beneden-blik-sessies heb ik nu niet al te veel te lijden gehad. Die spieren waren druk doende er voor te zorgen dat paddenstoelen, anders: op of in die paddenstoelen zittende insecten konden worden aangetroffen.

Nu kijk ik omhoog & zie opnieuw die 3 spinnen.
Vast 3 zussen. Vast elkanders maaltijd straks, op 1 na. Misschien juist niet die ene die een mot op z’n tafel zag geserveerd vanmiddag & er nu met z’n volle buik zelf uitziet als de maaltijd.
Een dinner for two. Zolang ‘t nog kan & zelf nog niet gegeten wordt.

Druk bezig met herkauwen in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *