‘Een writer’s block is als je bang bent om na te denken.’
‘Ben jij bang om na te denken, dan?’
‘Ik zoek in ieder geval allerlei mogelijkheden om dat vooral niet te hoeven. Ik ga bijv allemaal nrs downloaden via Kazaa. Ik ben al 2 dagen, nee, misschien wel 3 dagen bezig om 4 cd’s van ‘t internet te halen. Om ze kompleet bij elkaar te krijgen. Om ze vervolgens heel nauwkeurig te systematiseren. Elke minuut die ik vrij had heb ik er afgelopen dagen aan besteed.’
‘Dan denk je dus niet na?’
‘Eigenlijk is alles wat ik doe een poging om niet na te hoeven denken. Dat schrijven zelf ook. Ik ga voor ‘t toetsenbord zitten & laat alles eruit lopen wat in m’n hoofd zit. ‘t Is dan eigenlijk een kwestie van moeten. Heel obsessief. & Omdat ‘t moet, denk ik ook niet na. Alles dat moet dat is ‘t uitvoeren van een opdracht, daar heb je geen motivatie voor nodig. Ik denk dus niet na over m’n motivatie, denk niet na over wat ik ermee wil. 1st Moet alles er op staan, dan pas mag ik m’n gedachten erover laten gaan.
Maar ‘t vervelende is dat ik vantevoren een onderwerp moet hebben bedacht. & Dat kost moeite. Want ik denk de hele tijd dat ik mezelf zit te herhalen.’
‘Dat valt toch wel mee?’
‘Nee, dat valt niet mee. Ik merk ‘t meteen als ik een zinnetje op precies dezelfde manier schrijf als eerder. Of als ik een woord alwéér gebruik. Ik irriteer me de laatste tijd bijv mateloos aan ‘t gebruik van ‘t woord ‘momenteel’. Niemand die door heeft dat ik ‘t woord zo vaak gebruik, maar ik wel. Als ik ‘t bijv wil vervangen door ‘nu’, blijkt dat ik dat woord helemaal niet vind klinken. Probeer ik vervolgens ‘op dit moment’, dan word ik na 1 keer al onpasselijk van die combinatie. Dus ga ik opeens alles in de verleden tijd zetten. Om dat woordje maar niet te hoeven gebruiken.
Maar dat is als ik een woordje meerdere malen gebruik. Dat kom ik tegen als ik de hele tekst al klaar heb. Veel erger is dat ik m’n eigen gedragingen konstant zit te herhalen in die teksten. Over hoe ik met vrouwen omga bijv. & Dan weet ik best dat ‘t grappig is om dat te lezen, maar ik denk continu dat ik betrapt ga worden op herhaling van mezelf. & Als ik die gedachte heb, denk ik weer dat ‘t juist goed is om steeds weer jezelf te herhalen, als je elke keer maar een kleine variatie op ‘t thema weet te verzinnen. Dan maak je de compositie van je eigen leven. Met motieven & thema’s die steeds weer terugkomen. Net als Ozu, maar die ken je waarschijnlijk niet.’
‘Maar je zegt net dat je niet nadenkt als je schrijft.’
‘Nee, dat doe ik vantevoren dus. De hele dag maalt ‘t door m’n hoofd. Alles wat ik tegenkom is een mogelijk onderwerp. Je moet uitkijken als je met mij over straat loopt, of een praatje maakt, want voor je ‘t weet ben je een onderwerp geworden. Maar de hele dag ben ik bang dat ‘t weer ‘ns niks zal worden. Ik zit de hele dag in een konstante stress; ben steeds bang dat ik een writer’s block zal hebben. & Aan ‘t eind van de dag heb ik toch weer 2 stukjes geschreven.’
‘Maar schrijf je dan niet voor jezelf? Je verdient er toch geen geld mee; er is niemand die je verplicht 2 stukjes per dag te schrijven.’
‘Ja, dat ben ik zelf dus. Omdat ik weet dat als ik mezelf die verplichting niet opleg, ik ‘t ook niet doe. Toen ik laatst net m’n nieuwe comp had, maar daar nog geen internet-verbinding mee had bewerkstelligd, toen heb ik al die tijd dus geen woord geschreven. Omdat ik toch geen publiek had. Van kindsbeen af wil ik schrijven, maar ik weet dat als niemand ‘t leest, ik ook geen zin heb om te schrijven. Ik hield vroeger dagboeken bij, waarvan ik altijd zat te denken dat later anderen die zouden lezen. Maar ‘t was zo nietszeggend die dagboeken te vullen & niemand te hebben die ‘t op dat moment las. Dus liet ik ‘t maar aan goede vriendinnen lezen. Had ik in ieder geval een publiek om voor te schrijven.
& Om tegenwoordig zoveel mogelijk mensen zover te krijgen mij te gaan lezen, laat ik 2-maal per dag merken dat ik iets geschreven heb, door iets geschreven te hebben. Snap je?’
‘Nee.’
‘Als ik die zekerheid inbouw dat er 2 keer per dag een vers stukje staat, dan gaat de lezer op een gegeven moment ook 2 keer per dag kijken. Ze weten dat ze elk moment van de dag een kijkje kunnen nemen om iets nieuws te lezen. Nou doen ze dat natuurlijk niet, ‘t zijn vooral mensen die zoekmachines gebruiken die bij mij terecht komen, maar als ik mezelf die discipline maar opleg, dan komen de lezers uiteindelijk vanzelf. & Anders is ‘t een goede manier om mezelf voor de gek te houden. Bij mij werkt ‘t in ieder geval.’
‘Ja, want daardoor zit je dus de hele dag in de stress dat je mogelijk geen stukje zou kunnen schrijven.’
‘ Maar eigenlijk is dat ‘t mooie dan weer, als ik klaar ben met schrijven, de hele dag mezelf suf gepiekerd heb wat ‘t nou zou moeten worden & dan uiteindelijk van mezelf vind dat ik een goed stukje geschreven heb. Dat geeft een erg lekker gevoel. Vooral als ik dan weet dat een paar mensen ‘t ook gaan lezen. Al dat gezever met mezelf heeft dan toch iets opgeleverd.’

Een ½ uur later begint ‘t weer van voren af aan in Zijperspace.