Oek de Jong praat tegen me. Hij vertelt over ’t jongetje met ’t luie oog. Hoe hij met dat luie oog, waarmee hij weinig ziet, wazig door de wereld heen stapt.
Ongeveer zoals ’t nu is. Alleen de mp3-speler geeft licht. Voor een paar seconden. Dan blijft er alleen nog ’t blauwe lampje van de kleine draagbare boxjes over. Als ik lang genoeg wacht, m’n ogen laat wennen, dan kan ik de hele kamer zien.
Maar ’t is lekkerder om met ogen dicht te luisteren.
Zo snel mogelijk de juiste houding vinden. ’t Geruis van je eigen lichaam tegen de dekens & kussens verstoort ’t verhaal.
Zijn ene oog is afgeplakt. Z’n goede. Niet wassen, zei de huisarts, want dan raakt de tape los. Maar hij alleen weet dat er een kiertje aan de onderkant zit. Zodat-ie toch nog net ziet waar-ie loopt.
M’n broers hadden vroeger een bril daarvoor. Achter de bril zat de lap. Met de bril bleef ’t tenminste goed zitten. Carel & Quint. Op een gegeven moment kon ik ze niet meer voorstellen zonder lap om hun luie oog beter te laten zien. Hoewel ’t slechts een jaar moet hebben geduurd.
‘Ik moest wel naast ze lopen,’ droeg m’n moeder me op, want ze konden geen diepte zien.
Toen Quint aan de beurt was, had ik al ervaring van Carel.
Af & toe doe ik m’n ogen open. Staat ’t geluid toch te hard. Naarmate ik meer wen aan donker neemt ’t geluidsniveau toe. Zo voelt dat dan. Blinden ruiken immers ook veel beter.
Ik kraak om de kussen heen, met m’n rechterhand reikend, hoor even niks van ’t luie oog, & draai aan ’t knopje. Ik draai de boxjes gelijk een beetje van me af, zodat ’t blauwe lichtje me straks niet wakker maakt.
Nergens anders aan denken. ’t Verhaal gaat voor. Je zou eigenlijk moeten breien. Ik weet weinig andere activiteiten die je tegelijkertijd met ’t verteld worden van een verhaal kunt doen.
Straks ga ik Gerard Reve doen, na Oek. De Avonden. Gerard Reve is volgens mij een beste slaapmuts.
Ik zag ze liggen in de bieb. Had al meermaals dromerig in de winkel gestaan. Ze hebben er tegenwoordig speciale rekjes voor. Verhalen op cd’s. Ik raak ze aan, pak ze op. Maar aan hun dun omhulsel valt geen sensatie te behalen. Je moet ze immers in je oren stoppen.
Nu dus in de bieb. Ik pakte ze weer op. Nu hoefde ik ze slechts te laten registreren. Op de afdeling Nieuwe Media, stond er op de hoes, 4e verdieping.
‘Moet ik niet betalen?’ vroeg ik.
Maar ik mocht verder. Ik mocht zelfs 3 weken wegblijven. 3 Romans, Erwin Mortier was ook mee, die ik 3 weken lang mocht gaan beluisteren.
’t Enige wat ik deed was ze op m’n computer zetten. De volgende dag terug. Gelijk om te kijken of er nog meer te luisteren was.
& O ja, Mortier deed ’t niet. ’t Laatste stuk wilde m’n computer niet in. Ik ging er speciaal voor naar de infobalie.
‘Mortier doet ’t niet,’ zei ik. ‘’t Laatste stukje, daar zit een kras.’
Ik wilde nog veel meer vertellen. Dat ik ’t gehele verhaal had beluisterd & aan ’t eind pas er achter kwam, hoewel dat niet zo was. Maar ook dat ik de 1e was die ’t officieel geleend had.
Maar meestal luistert men niet naar lange verhalen.
Dus lig ik hier. Met Oek. Die gaat wel door. Hij weet waarschijnlijk zelf niet hoelang of-ie wel niet tegen me aan staat te oreren. Of misschien beseft-ie zich dat wel, maar niet dat-ie bij me in bed ligt.
Soms schud ik me wakker. Kan ik me opeens niet herinneren dat Oek daarnet ook nog wat zei. Hij leek wel voor even stil.
Luisteren waar ’t verhaal is gebleven.
Om de volgende ochtend wakker te worden. De mp3-speler is er dan allang al klaar mee. ’t Blauwe lichtje schijnt flauwtjes in de dag die door de gordijnen gloort.
Ik sloop vroeger midden in de nacht naar 1-oog Quint. Wat voor mij midden in de nacht moest zijn. M’n ouders zaten nog beneden voor tv.
Ik had gehoord dat je tijdens je slaap ook kon leren. Dus met m’n zaklantaarn & de kinderbijbel ging ik naast ‘m zitten terwijl hij sliep & las ‘m voor. Dan kon hij de volgende dag er over op school vertellen aan de juf.
‘& Weet jij hoe Jacob nou Israël is geworden?’ vroeg ik hem de volgende ochtend. ‘& Wanneer hij met een engel gevochten heeft?’
‘Nee,’ zei Quint, z’n lapje terug op z’n plaats schuivend & met z’n mond vol brood & pindakaas.
Vanavond ga ik weer Oek luisteren, begin ik opnieuw. Volgende keer mag Gerard mee naar bed.

Ze praten gewoon wel verder in Zijperspace.