Over bepaalde dingen mag je ‘t niet hebben, als je jezelf online gelezen wil zien. Van die ongemakkelijkheidjes, denkt men dan, die men zelf ook wel heeft, maar waar je liever niet aan herinnerd wordt omdat dat de vrees vergroot er zelf ook open over te moeten zijn.
Bovendien vermoedt men dan dat ‘t uiteindelijk eindigt in een optelsom: bij iemand anders er over te moeten lezen plus ‘t jezelf weer bewust worden dat je ook last hebt van die jeuk.
1 + 1 = 2 Tenslotte.

Misschien is de uitkomst wel 3. Omdat alles wat je bij jezelf voelt altijd harder binnenkomt dan als zoiets bij een ander gebeurt. Zo werkt verbeelding nu 1maal.

& Dan heb ik ‘t nog niet eens over plaatsvervangende schaamte. Er mag over dat bepaalde onderwerp niet geschreven worden (of gepraat), omdat zo gauw dat wel gedaan wordt ‘t plaatsvervangende aspect op een gegeven moment wegvalt. Door ‘t hervonden besef dat je zelf ook iets dergelijks hebt, wordt voor enige tijd de gedachte vooral naar dat ‘iets dergelijks’ (stel je voor dat ‘t onder de juiste woorden gebracht moet worden: poeh, wat voor kraters zal ‘t dan veroorzaken in de tere ziel die er over leest & er bovendien in dezelfde mate mee behept is) getrokken & valt (terwijl de koontjes reeds rood beginnen te kleuren) ‘t plaatsvervangende weg & blijft er slechts schaamte over.

Ik zal maar niet meer herbeginnen over de optelsom. Wellicht dat we over moeten gaan tot ‘t vermenigvuldigen, maar eerlijk gezegd denk ik dat men zich zelf wel een of andere vergrotende trap voor kan spiegelen.

& Terwijl men leest over dit onderwerp, waarbij er voor de broodnodige leesbaarheid gebruik is gemaakt van een zekere variatie in woorden, ter verbeelding, ter illustratie, of slechts om de lezer te stimuleren bepaalde associaties erbij op te roepen, liefst beeldend, want in ‘t belang van ‘t voortbestaan van een tekst is ‘t noodzakelijk deze aan te laten komen in bepaalde zones van ‘t geheugen die visuele prikkels opslaan, beelden worden immers beter onthouden dan woorden; terwijl men dit dus leest is ‘t bewust of onbewust niet onopgemerkt gebleven dat er woorden zijn gebruikt als ‘jeuk’, ‘kraters’ & ‘koontjes’. Stimulantia om ‘t hele proces in gedachten zelf te illustreren.

Deze confrontatie, alles wat ook maar te maken heeft met de eigen lichamelijkheid, daar zit men niet op te wachten. Een mogelijkheid vaker gewezen te worden op wat er met ‘t eigen lijf zoal spaak loopt, door jeuk, pijn, kriebel of ander ongenoegen, dient vermeden te worden.
& Een herbezoek aan een plek waar over een dergelijk onderwerp geschreven is wordt nimmer meer bezocht.

Maar mensen, misschien had ik er in ‘t begin al over moeten hebben, zodat men toch bereid was iets verder dan halverwege deze tekst door te gaan met lezen, ik wilde slechts kort meedelen dat ik zojuist heb ondervonden dat een muggenbeet meer alomtegenwoordig aanwezig is & zich meer in onverdraagbare jeuk doet gelden als deze gesitueerd is…

O, u bent al weg.

Ik was iets te druk bezig met me verplaatsen in de gevoelens van de bezoekers van Zijperspace.