Sommige dingen liggen op de verkeerde plek. Van die kleine ietsiepietsie-objecten die gedoemd zijn voor de rest van hun leven daar te blijven liggen.
Dan zijn ze ook nog levenloos. Dus dat gaat lang duren.
Op m’n werk, in de mannenpisbak, ligt een schroef. Precies in ‘t ontwateringsputje, 1 van die gaatjes. Passend, net iets te goed.
Alle mannen mikken hun straal daar natuurlijk op, maar niemand die ‘t in z’n hoofd haalt dat schroefje uit z’n lijden te verlossen.
‘t Heeft ook een platte kop. & De schroef wijst naar waar alles wordt afgevoerd.
Slechts de schoonmaakster zou dit probleem kunnen oplossen. Met schoonmaakhandschoenen aan. Maar elke dag weer blijkt dat zij ‘t vertikt.
Ik geef haar geen ongelijk. Maar ik vraag me wel af wat er nou van dat schroefje ooit nog komen moet.
Bij mij thuis vindt ‘t verschijnsel ook plaats. In mindere mate weliswaar, maar toch.
Laat ik een voorbeeld noemen.
Ik knip m’n baardharen. Dagelijks heeft m’n baard correctie nodig. De overtolligheid valt, zoals ‘t hoort, naar beneden, meestal de wasbak in. Dat verdwijnt zogauw ik genegen ben de kraan open te zetten.
Er zijn echter uitzonderingen. Er is wel eens sprake van wispelturigheid. Dan springt zo’n haar onder de plotse kracht van ‘t schaartje iets verder weg.
Ik kom er achter als ik op de wc een boek zit te lezen. De wasmand naar me toegeschoven als boekensteun. Daar liggen wel eens dwarse exemplaren van m’n baardgroei. Zij die bij de knipsessie de grote sprong richting vrijheid hebben gewaagd.
Maar wat is vrijheid, vraag ik me dan af. Ik blaas ze weg, ze komen ergens anders terecht & dan is ‘t maar de vraag wanneer ze uit hun onbeweeglijkheid worden verlost door een bij mij niet al te vaak voorkomende schoonmaakwoede.
Baardhaartjes liggen vanwege hun postuur heel makkelijk onzichtbaar te zijn; mijn schoonmaakwoede moet ontzaglijk & niets ontziend zijn, wil ‘t de vlucht kunnen nemen naar betere oorden.
& Wat zijn betere oorden? Dat is ook een vraag die ik mezelf stel bij m’n poging ze van een nieuw panorama te voorzien.
Is onbeweeglijkheid ‘t paradijs van Zijperspace?