opnemen & storten

’t Was niet m’n gewoonte, maar als anderen ’t doen, doe ik ’t ook. Hoewel ik enigszins twijfelde. De volgende bezoeker deed me echter besluiten dat ik maar moest toegeven. Anders kwam ik nooit aan de beurt.
Er kwam een oud vrouwtje binnen. Ze zuchtte al bij ’t openen van de deur. Daar had ze geen zin in.
‘U bent de laatste?’ vroeg ze.
& Ze ging zitten.
‘Dan doe ik dat ook maar,’ zei ik.
Dan was ’t tenminste weer zoals ’t altijd was.
‘Zitten is lekkerder,’ zei ik, terwijl ik plaatsnam.
Ik kon niet zien hoe ze reageerde, want m’n nek wilde nog steeds niet opzij. ’t Meisje dat na mij was binnengekomen draalde rond.
Nog een jonge vrouw kwam binnen. Ze nam als automatisch plaats tussen de oude dame & mij. Omdat ik me niet naar rechts kon keren kon ik niet goed zien hoe ze er uit zag, maar ’t was de moeite van ’t gezelschap waard, schatte ik in.
De rij slonk. Nog slechts 1 wachtende voor me.
Een bankmedewerkster kwam.
‘Storten & opnemen?’
Ik stak m’n hand kort op & knikte.
‘Nog meer mensen voor storten & opnemen?’
De oude dame reageerde.
‘Ja, mevrouw. U moet zien: ik kan niet te lang wachten.’
‘Nee, hoor. Dat hoeft ook niet. U was voor die meneeer.’
Ze wees naar mij.
‘Nee, ik was na die meneer.’
‘& U, dames?’
De 1e moest een nieuwe rekening openen. De ander een handtekening plaatsen.
‘Heeft u wel legitimatie meegenomen?’
Dat was in orde.
‘& Wie van u beiden was als 1e?’
Ze beaamden beiden dat dat ’t dralende meisje was.
‘Dan kunt u met mij meelopen.’
‘Ja, maar mevrouw,’ begon opeens de oude dame, ‘ik kan niet zo lang wachten, hoor. Ik was eerder dan deze 2 dames. U moet weten dat ik al 83 ben. Dan kunnen die 2 dames toch niet zomaar voor mij?’
‘Nee, mevrouw. Maar u moet bij balie 3 zijn. & Deze 2 dames ergens anders. Daar kunnen ze u niet helpen.’
Op ‘tzelfde moment kwamen 2 brede turkse mannen binnen. In alle consternatie werd hen niet uitgelegd welke beurt ze hadden. De bankmedewerkster was veel te druk ’t dralende meisje met zich mee te nemen. Terwijl de oude vrouw nog steeds verontwaardigd zat te brabbelen namen de 2 heren plaats achterin de rij voor balie 3. Achter de man die voor mij aan de beurt was.
‘Ik zeg ’t straks wel even,’ zei ik tegen de oude vrouw.
Op ’t moment dat mijn voorganger aan de beurt was, zag ik mij er inderdaad toe genoodzaakt. Ze gingen er al van uit dat ’t een snel bezoekje aan de bank was.
‘Heren,’ zei ik, ‘’t spijt me, maar ik ben na die heer aan de beurt. & Daarna is deze mevrouw hier. We hoefden niet in de rij te gaan staan nl.’
1 Van de mannen keek verontwaardigd.
‘Dan moet je hier in de rij gaan staan.’
‘Nee, we konden plaats gaan nemen.’
Dat loog ik. Maar dat was hier wel de normale gang van zaken.
De man die verontwaardigd keek ging toch maar naast me op een stoel zitten. Z’n broer stond naast ‘m.
‘’t Zit ook veel lekkerder,’ probeerde ik m’n buurman gerust te stellen.
Op de achtergrond jeremieerde de oude dame.
Plots kwam een 2 bankmedewerkster tevoorschijn.
‘Sorry, dames, heren. Ik kon er even niet bij zijn om u de weg te wijzen. Ik had even wat anders te doen. Maar wie was er allemaal voor opnemen & storten?’
Weer stak ik m’n hand op. & Wees vervolgens naar de oude vrouw 2 plekken verder.
‘Ja, mevrouw,’ begon die al, ‘ik was hier eerder dan die andere mensen. & Ik kan niet te lang wachten, want ik ben 83, moet u weten.’
‘Dus opnemen & storten? Bent u dan eerder aan de beurt dan deze heer hier?’
‘Nee, ik ben na die meneer.’
‘Wie nog meer opnemen & storten? & Wat kwam u doen, mevrouw?’
‘Een handtekening zetten.’
‘Dan kom ik u straks halen. Zo, dat is geregeld.’
De oude dame zat nog even te mompelen, maar de onrust was verdwenen. We lieten haar d’r gang gaan. We wisten dat ’t anders toch alleen maar nog onoverzichtelijker zou worden.
Een volgende dame betrad de bank. Ze werd ontvangen door een 3e bankmedewerkster.
‘Goedemiddag, mevrouw. Opnemen of storten?’
Haar stem ging aan ’t eind enkele octaven omhoog.

Zoals we ’t inmiddels gewend waren in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *