overzicht

‘Als je in een donkere hoek van de kamer staat, moet je niet verwachten een plattegrond van de stad te kunnen tekenen’

(‘De geschiedenis van mijn kaalheid’, Marek van der Jagt)

Ik bleef ‘t keer op keer opnieuw proberen. Zittend aan de grote tafel in de huiskamer. Op een zondag met daglicht door ‘t achterraam, zodat ik m’n verrichtingen goed kon overzien. Daarbij liet ik me niet storen door de familie die op visite was. Er was eigenlijk ook niemand die belangstelling had voor m’n nijvere pogingen de wereld in kaart te brengen.

Ik gebruikte een potlood, een gum & een lineaal. Of was ‘t een geo-3-hoek? Ik geloof dat ik ook wat kleurpotloden naast me had liggen.
Vaag plaatste ik de 1e lijntjes. Verdikte die als ik dacht dat ‘t goed zat. & Maakte ze daarbij recht door de lijnen langs de lineaal te trekken. De vage lijntjes konden dan worden uitgegumd. Een nieuwe lijn kon vervolgens worden geplaatst. Vaag weer.

Sommige straten mochten niet te recht. Daar kwam ik al snel achter. Ons eigen rijtje bijv was wel recht, maar bij Garage Marshall, aan ‘t eind, kwam er een knik in de straat.
Verder weg van ons huis, naar de overkant, ontstonden er ook problemen. Want straten waren niet gewoon straten. Ik moest ook rekening houden met de dikte van de huizen. Of een grasveldje, zoals die er 1tje aan de overkant lag.

Ik concentreerde me vooral op de weg naar school, want die kende ik goed. De weg die liep via een smal doorsteekje aan de overkant, Barkstraat over, de Vletweg & de zijkant van de Fregatstraat. Ik wist daar ong hoeveel huizen of flats er stonden. Hoeveel ramen ze telden, hoeveel struiken, hoeveel knikkerpotjes. & Juist omdat ik die wereld van onderweg naar school kende, moest-ie in kaart gebracht worden. Met alle variaties.
Dus ook de rechtse variant van de Klipperstraat. Of de lange rechte linkse via de Fregatstraat. Die was eigenlijk saai, want alleen maar recht. Die kon wel als laatste.

Steeds als ik dacht de Marsdiepstraat perfekt in kaart te hebben gebracht, daarbij zelfs rekening had gehouden met de knik bij de garage, & over wilde gaan naar de Barkstraat, schemerde er een fout door de tekening heen. Elke keer iets anders.
Ook als ik globaal 1st de kaart tussen ons huis & school schetste & vervolgens korrekties in dikker potlood erin aanbracht, bleken er fouten in te sluipen. Onherstelbare fouten.
Ik kwam niet verder dan de Klipperstraat. Bij de Schoenerstraat, rechts daarvan, kwam ik niet verder dan een aanzetje van 2 dunnen streepjes. De tekening kon dan alweer weggegooid worden.

Vreemd vond ik ‘t. Ik kon toch zeker ook tekeningen van mensen maken. Rechte lijnen & kromme lijnen trekken lukte me niet. Terwijl dat veel makkelijker leek. Want de straten waren meer rechte lijnen dan kromme.
Ik wist niet dat m’n wereld zo ingewikkeld in elkaar zat. Zo ingewikkeld dat ik er geen overzicht van kon maken.

Er bestaat nog steeds geen kaart van Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *