Zijperspace

Voor ‘t album van Odette:

Ik ben niet mooi,
Jij ook niet.
Ik hou van jou,
Jij ook niet.

Lang gelee gejat om ooit te gebruiken in Zijperspace.

Ik geloof dat de regisseur van ‘t Tros-popprogramma Wim van der Linden heette. Hij was een beetje recalcitrant bezig in de ogen van de omroep, waardoor hij z’n akties slechts (in mijn herinnering) 5 weken heeft vol kunnen houden.
5 Weken van obscure ongelooflijk onverwachte bandjes. Je was wel gedwongen te kijken, want elke week gebeurde er wel iets verrassends. Zoals the Young Marble Giants met Final Day. Dat gebeurde. & Ik zou ‘t nooit meer vergeten.
Die single moest ik zo snel mogelijk in handen zien te krijgen. Dus enkele dagen later naar Amsterdam getogen voor de jacht op ‘t epeetje.

Wat zou er met Alison Statton gebeurd zijn? De vrouw met de stem die de grootste indruk in m’n leven heeft achtergelaten. Ik kon de single wel 5 keer achter elkaar draaien (iets wat me bij geen enkel ander nr ooit is gelukt). & Nog was ik verliefd op die zuiverheid. Ik moest opspringen van m’n bed om, voordat ‘t 2e nr van de a-kant begon, Final Day opnieuw te laten beginnen. Terwijl dat 2e nr toch ook best mooi was. Die laatste dag duurde bij mij een ontelbare tijd van voortdurende herhaling.
Wat zou er met Alison Statton gebeurd zijn? Zo’n stem kan toch niet zomaar verdwenen zijn. Ook niet na een uitstapje naar Weekend & Spike.
Waar is Alison?

Die laatste dag zal nog wel even duren in Zijperspace.
(& Alison leeft, maar ‘t is net of ze nog maar net begonnen is, of te vroeg geëindigd)

Hij telt z’n geld nog even voordat-ie vertrekt.
‘Dit is m’n winst,’ vertelt-ie me,’in 1 uurtje!’
Hij stopt de € 70,- voldaan in z’n achterzak, in zoverre je voldaanheid van z’n gezicht af kan lezen.

De man lijkt van turkse afkomst & draagt een muts tot vlak boven z’n ogen. Licht sjachrijnige blik, altijd wantrouwend, schuchter. Hij komt niet zo vaak, hooguit om een klein blikje bier te halen. Voor de dorst, maar meestal om aan wisselgeld te komen voor z’n klantjes. Daar heeft-ie nooit over verteld; dat merk je echter vanzelf als zo’n persoon naar buiten stapt & enkele briefjes overhandigt aan degene die buiten staat te wachten.
Vandaag lijkt-ie plots wel graag over z’n handel te willen vertellen.

’10 Uur is de beste tijd. Om 2 uur is ‘t niks meer. ‘s Ochtends vroeg voelen ze zich niet lekker. Dan hebben ze snel een pilletje nodig. Maak ik van 25 op dat moment 50 cent. De helft is winst. Om 2 uur lukt dat niet meer. Iedereen is er dan.’

Om ½ 3 zie ik z’n muts aan de overkant lopen, gevolgd door 3 junks. Hij wordt geroepen door een man die net de zaak heeft verlaten, waardoor-ie de straat moet oversteken. De mannen die voor de Albert Heijn duidelijk zichtbaar op ‘m stonden te wachten, geven de moed op & gaan op zoek naar iemand anders.

10 Minuten later komt-ie bij me langs om met bier kleingeld te verkrijgen.

Soms duurt ‘t wat langer voor ‘t licht uitgaat in Zijperspace.

Tuurlijk voel ik me bedreigd. Er is nog nooit tegen mij gezegd dat er expres ‘hatelijk & rasities’ tegen me gedaan werd. Dit is voor ‘t 1st dat ik ‘t meemaak. Iemand wil me blijkbaar kwetsen, omdat ik een mening heb die niet overeenkomt met die van hem.
Of ik heb een jongetje weer onder m’n hoede gekregen zoals ohjajoh.

Ik weet dat jochies als ohjajoh & All+your+enter+all+to+the+us wel degelijk kunnen uithalen. Dat ze een rake klap in ‘t gezicht kunnen geven. Maar moet ik me daardoor laten intimideren? Me verschuilen in een lafheid, omdat ‘t ‘m zoveel genoegen geeft?
Ik denk er niet aan. Zulke jongens hebben extra aandacht nodig. & Dat zal All+your+enter+all+to+the+us dan ook van mij krijgen.

Ik zal ‘m liefhebben; ik zal ‘m koesteren; hij zal m’n reden tot leven worden; ‘t verlangen tot grootbrengen in mij voeden; hij zal ervoor zorgen dat ik tot grote hoogtes kom, waar geen mens ooit is geweest; mijn diepe dalen zullen mij dan nog meer als een komeet omhoog doen stijgen; hij zal deel van mij worden; waar All+your+enter+all+to+the+us is, daar zal ik zijn; & ook al acht men mij er niet toe in staat: ik zal ‘m borstvoeding geven; zodoende zal hij genieten van mijn levensvocht & ik van zijn levensadem.

Weest welkom in Zijperspace, All+your+enter+all+to+the+us, gij zult u dit uw leven lang heugen.

Ik trap ze eruit. Ik heb er genoeg van. Dodelijk vermoeiend & saai bovendien.

‘t Is een truukje wat in ‘t begin de aandacht trekt, fascineert, maar wonderwel snel begint te vervelen.
Gelieve geen grote letters, boude oneliners, continue herhalingen van herhalingen met minieme wijzigingen, intellectueel interessant gebrabbel aub meer. Ik heb ze allemaal al gezien ook al lieten ze zich niet tonen. Of juist omdat.

Spoken bestaan niet in Zijperspace.
Update: zoals verwacht vinden ze m’n mening belangrijk genoeg om integraal te kopiëren. Ik had ‘t alleen niet zo snel verwacht. Vreemd dat ze denken dat ik ‘t verzonden heb.
2e Update: door omstandigheden & baldadig gedrag, was ik gedwongen dit postje 1st te verwijderen & vervolgens opnieuw te plaatsen. Ook ‘t grootste gedeelte van de reakties is hiermede vernietigd. Slechts enkelen heb ik opnieuw toe kunnen voegen. Verders dien ik te vermelden dat bovenstaand stukje over Dode Zielen ging, ‘t is ondertussen overbodig die nog te linken, met akties als die vervolgens bij mij hebben plaatsgevonden krijgen ze al meer dan genoeg aandacht.

Ah Moe, kan je voor deze ene keer een reaktie hier achterlaten? Voor 1 keer?
Gewoon om even te tonen dat jij ‘t wel kan. Dat jij wel weet waar die reactie-dingen zich bevinden.

Dan hoeven er geen sterke verhalen meer verteld te worden in Zijperspace.

‘t Is best vermoeiend, hoor, al die polka’s van m’n nieuwe cd ‘American Polka’. Ik zit de hele tijd mee te trommelen & te schudden met m’n schouders & hoofd. Was ik ooit gewaarschuwd door de film ‘Goodmorning Vietnam’ voor mensen die van polka’s hielden, nu ben ik zelf tot zo’n persoon verworden.

Alleen de voorkant van ‘t cd-tje deed ‘t ‘m vanmiddag al. Accordeon bespelende man vlak voor microfoon & 2 dames van oma-leeftijd met tot schudden uitnodigende apparaten in de handen als publiek (m’n excuus; ik weet gewoon de naam niet van dit soort schuddedingen). Tussen de personen in enkele vlaggen, waaronder die van de vs natuurlijk. Op de achterkant een bezwete dame met opschrift op t-shirt: ‘Polkaholics’. Lekker oubollig op de juiste ironiserende toon.

Verdorie, ik zit gewoon hupsend op m’n stoel van een stelletje polka’s. & Ik kan geen link vinden. Misschien omdat te nieuw. Snel maar andere slaapverwekkende cd aanzetten, zodat ik nog redelijk bijtijds in bed lig.

& Weggesluimerd kan worden in Zijperspace.

Kijk, ik weet dus niet hoe zoiets moet. ‘t Begin & ‘t eind van een via Audiogalaxy binnengehaald nr wil ik verwijderen, want degene die ‘t beschikbaar heeft gesteld, heeft een stukje Omitd aan ‘t begin & een stukje van ‘t 2e nr van betreffende ep aan ‘t eind er aan vastgeplakt laten zitten. Waardoor niet geschikt om morgenochtend te plaatsen. & Dat zorgt ervoor dat u 1 van de mooiste nrs aller tijden gaat missen, terwijl velen van u ‘t liedje in kwestie nog nooit gehoord hebben.
Dus ‘t vergt enig advies, zodat overtolligheden verwijderd kunnen worden & herinneringen uiteindelijk opgehaald.

Zijperspace zit daar nl nog vol van.

Manis & Oelek komen bij mij ‘t huis niet in. Daar zit te weinig smaak aan, zijn niet pittig genoeg & soms mist ‘t zelfs substantie. Vaak zijn deze soorten dan ook van inferieure merken.

Als ik niet in Den Helder was opgegroeid had ik sambal waarschijnlijk niet leren waarderen zoals ik ‘t nu doe. Marine-mannen namen ‘t mee uit de Oost & leerden hun kinderen de sambal te gebruiken bij de maaltijden. & Ik leerde ‘t weer eten door de kinderen van marine-mannen.
Vooral Marcel was daar debet aan. Onze beide ouders waren op vakantie, waardoor we regelmatig bij elkaar gingen eten. ‘t Waren geen ingewikkelde maaltijden die hij tevoorschijn toverde, maar ze hebben wel m’n eetgedrag voor de rest van m’n leven beïnvloed. Marcel at nl niet alleen bij rijstmaaltijden sambal, maar ‘t lag ook aan de rand van z’n bord als aardappelen werden opgediend. Ik stond 1st verbaasd te kijken van deze vreemde gewoonte, maar al snel nodigde ‘t me uit tot experimenten met m’n eigen eetgewoontes. & Sindsdien verdween ‘t hete goedje niet meer uit m’n ijskast.

Ik heb manie’s, dat is ook ‘t geval met de div soorten sambals. Sambal Peteh is jarenlang m’n favoriet geweest, maar zonder ‘t te merken heb ik die de laatste tijd niet aangeraakt. Net als de Kemirie-pot heb ik ‘t uit de ijskast moeten verwijderen om de inhoud wegens rare geur voor de vuilnisbak te bestemmen. Djeroek is al een tijd niet in huis geweest, die is zowiezo geschikt voor slechts enkele gerechten. Gandaria is de laatste tijd moeilijk te vinden in de amsterdamse toko’s. Surinaamse is zelfs mij te heet. Bij Udang & Trassie overheersen de garnalen te veel naar m’n zin.
Eigenlijk vond ik Brandal altijd te mild, maar vreemd genoeg is dat de sambal die er de laatste tijd doorheen vliegt. Waarschijnlijk omdat ik er grote hoeveelheden van kan gebruiken zonder er de volgende dag noemenswaardige problemen van te hebben. Want dat is uiteindelijk ‘t grootste nadeel van ‘t gebruik van grote hoeveelheden sambal.

Niet teveel denken aan de dag die volgt in Zijperspace.

‘t Is niet m’n gewoonte om zo plompverloren te linken, maar ik lag blauw van ‘t lachen om de kinders van Claver. Dus de rest moet er ook aan geloven.

De tijdelijke uitvinding van de linkdump heeft plaatsgevonden in Zijperspace.
(u merkt ‘t wellicht al: die jongen is dat niet gewend)