Zijperspace

‘t Is weer tijd om mijn verantwoordelijkheid uit te dragen mbt ‘tgeen ik de wereld heb ingesmeten. Dwz eenider op de hoogte brengen waar & op welke wijze de warenhuizen, supermarkten, banketbakkers, sigaretten-supplyers & andersoortig tot genoegzaam gevoel van de innerlijke mens ontworpen €-afgeefpunten door mijn mede-lijfloggers zijn bezocht.

Charis was mega-vega met haar Quorn & nog wat tentoongestelde knipjes & schuifjes. Hierna stelt Puck (degene die iedereen wel voor, dan wel achter zich wil hebben in de rij bij de kassa, misschien ook wel bij de pin-machine) ons op de hoogte waar je zo goedkoop mogelijk anti-roest dient te kopen, & weet tussen neus & lippen te vermelden dat melkprodukten niet gezond zijn bij bovenmatige consumptie.

We zijn in afwachting & nog veel meer vervuld door ongeduld dan hij zelf kan verdragen van anderen, welke plezante avonturen Juansi z’n boodschappenwagen laat beleven binnen de komende 27 uur.

We zijn desnoods bereid ‘m een boodschappenlijstje te doen toekomen vanuit Zijperspace.

Voor ‘t opstarten van de onderneming, ‘t opstellen van een gedegen beleidsplan, ‘t berekenen van de kosten & de baten, de aanschaf van de juiste pakmaterialen, ‘t meebrengen van voldoende draagtassen, ‘t inkopen van de juiste koffers met stevige wieltjes, ‘t tot me nemen van spierversterkers, etcetera, is ‘t van groot belang te weten wat ‘t gewicht is van zo’n Baht-muntje.

Aldus de monologue interi€mtrend dit onderwerp, zeer plaatselijk in Zijperspace.

De goedkoopste vliegticket voor de reis van Amsterdam naar Bangkok & terug is verkrijgbaar bij Kuwait Airlines: € 522,-.
‘t Baht-muntje dat gebruikt kan worden als 2€-muntstuk, is in werkelijkheid € 0,779 waard.
‘t Verschil in waarde is derhalve € 1,221.
Je zal dus in ieder geval 453 Baht-muntjes mee naar huis moeten nemen om je reis terug te verdienen.

‘t Bedrijf gaat ‘Import€nderneming’ heten, maar zal zich niet vestigen in Zijperspace.

Hoe schuldig moet je je gaan voelen op ‘t moment dat een dame voor de deur staat met een mayonaise-emmer aan ‘t hengsel vastgehouden, waarbij in ‘t deksel een gleuf is uitgesneden, ihkv munten verzamelen voor ‘coins for care’ & je bedenkt dat je niets voor die aktie in je portemonnee hebt gehouden?
Daarnaast dien ik er bij aan te tekenen dat ik pas bereid was open te doen, toen ik langs ‘t gordijn naar buiten spiedend, de dame een stap naar achteren zag maken, waardoor de ontwapenende emmer tevoorschijn kwam: dit kon geen kijk & luistergeld-controle zijn (bestaat die nog wel?) of jehova-getuige. Waarmee ik bedoel te zeggen dat m’n vertrouwen reeds bij aanvang gering was.

5 Minuten later schiet ‘t spotje voorbij op ‘t tv-scherm & krijg ik de gelegenheid de naam van de aktie in m’n hoofd te prenten. Kan ik ‘t in ieder geval in een stukje gebruiken, besluit ik.

Was ‘t niet Ivo Niehe die de start van de aktie heeft aangekondigd in een speciaal programma & ben ik dan niet eigenlijk zeer politiek korrekt bezig door geen muntjes over te hebben voor die 100 doelen? 100 Doelen die waarschijnlijk genoeg geld hadden om te kunnen lobbyen, zodat ze opgenomen werden in de goede-doelen lijst die heer Niehe aan mocht kondigen.

‘t Kost wat moeite, maar m’n schuldgevoel verdwijnt gestaag. Ook al had m’n bovenbuurvrouw, zoals blijkt terwijl ze vrolijk haar buurman begroet, wel geld paraat om door ‘t gleufje te laten vallen, ik voel me opgelucht me niet met Ivo te hebben ingelaten.

Dat gez€m geld moet maar ‘ns afgelopen zijn in Zijperspace.

‘Heeft u misschien 20 €-muntjes van 20 cent voor mij?’
‘Oh, u heeft ‘t nodig voor parkeren? Nou nee, mevrouw; iedereen vraagt ernaar, terwijl ik bijna niks op voorraad heb.’
‘Ach, als u er maar een paar heeft. Ik hoef slechts kort te parkeren.’
‘Sorry, maar ik heb al tekort aan wisselgeld. Dus ‘t kan niet.’

Eigenlijk wilde ik er aan toevoegen dat als ze dan perse wil malverseren, ze ook zelf zorg moet dragen voor de mogelijkheid daartoe. Bovendien was ik op dat moment wel eens behept met de discrimerende gedachte dat ik een hekel heb aan haar kakstem.

Pl€p uit Zijperspace.

Ik word er weer een beetje heel erg moe van. M’n blog wordt momenteel gehost door f2s, maar die heeft tegenwoordig de gewoonte om rond 2 uur ‘s nachts de boel op blank te zetten, tot laat in de morgen. Waardoor niemand bij m’n blog kan komen & ikzelf ook niet in staat ben een nieuw stukje te plaatsen. 2 Weken geleden was dat voor mij de reden om ook op blogspot m’n teksten te plaatsen, zodat er niets verloren kon gaan & men bovendien toch toegang heeft tot ‘t nieuws van Zijperspace.

De gratis hosting van f2s wordt met ingang van 1 februari gestaakt (misschien dat ze zo snel mogelijk iedereen weg willen jagen door midden in de nacht niet bereikbaar te zijn, zodat ze voor niet al te veel administratie hoeven zorg te dragen vanaf die datum), wat dus een extra stok achter de deur is om zo snel mogelijk een nieuwe host te vinden. Maar ditmaal ga ik ervoor betalen, is m’n voornemen; wellicht dat ik dan betere kwaliteit geleverd krijg.
Ikzelf heb er echter geen kijk op, ik weet niet wat ik allemaal in de gaten moet houden bij m’n keuze daarin. Wie levert betere kwaliteit, meer ruimte, accepteert php4 (& dan hoop ik dat ik dat korrekt uitdruk), waarbij betalen met creditcard niet noodzakelijk is (die heb ik nl niet)?

Heeft iemand suggesties tbv ongestoord voortbestaan van Zijperspace?

Ik ben momenteel niet aan ‘t kankeren; heb ook geenszins gevoelens die die kant opgaan. Ik sta eerder verbaasd over ‘t feit dat er zo wordt meegevoeld. Van mensen die m’n blog lezen.
Van broers die m’n blog lezen, of broers die m’n blog absoluut niet lezen. Dat ik stomverbaasd ben na een dagje terug naar ‘t geboortenest slechts herkenning te mogen meemaken uit hun woorden.

Of dat mensen spontaan beschikbaar zijn, verhalen vertellen voor je slapen gaat, naar je luisteren. Of ‘s ochtends (wat is ochtend, na een slapeloze nacht) informeren hoe ‘t gaat.

‘Nag nag nag’ is voor mij meer een beleving, dan een klagen over. Ik zie me terug dansen & vieren op de dijken van Den Helder. ‘t Nummer draaide hooguit in ‘t kleine cassetterecordertje van Dick de Booij (Brobojo), slecht hoorbaar op een mooie zomernacht, wachtend op de zonsop. Fluitende tonen ter begeleiding van ‘t windorgel, die niet pasten, maar wel hoorden bij ‘t gevoel van wij zijn vrij.
Vrij tot laat in de morgen.
Vrij tot moeders wisten dat wij laat waren met feesten.
& Een weten dat ‘t allemaal wel goed komt. Da’s ‘t gevoel. Maar daar gaat ‘t nr niet over natuurlijk.

Niemand die nagnagnag denkt in Zijperspace.

‘Zo, dat schiet lekker op,’ hoor ik opeens m’n richting op spreken. ‘Nu ben ik er zo.’
‘Ja, gaat lekker snel vanaf nu, hè?’ weet ik luid te reageren.
‘Ik denk dat ‘t nu nog een minuutje duurt.’
Dat klopt niet, denk ik, maar hij realiseert ‘t zich ook: ‘dat ‘t nog een ½ uurtje duurt voor ik in Alkmaar ben. Zal ik daar om ½ 5 zijn?’
‘Ik denk dat dat wel kan gaan lukken.’
Ik krijg zin in ‘t gesprek met deze oude jongen. ‘t Gesprek wordt echter snel introverter & verzandt steeds meer in vaststellingen van feiten. Hij is bezig met ‘t menu van de rest van de reis door te nemen.
‘Dan op de fiets naar Schoorl. Via Bergen.’
& Als we 1maal rijden: ‘1st Gaan we door de tunnel.’
En: ‘Dat kan niet. Dat is te ver. Is te ver’
Of: ”t Is nog te vroeg. ‘t Is 4 uur. Gelukkig nog niet 5 uur. Daarom heb ik een trein eerder genomen.’

Ik zet m’n koptelefoon op & weet niet of dat nou de beste keuze is.
‘t Jochie dat plots schuin tegenover me gaat zitten haalt ook z’n discman tevoorschijn. Hij geneert zich duidelijk voor de vreemde man die tegelijkertijd met zichzelf, de medereizigers & de wereld lijkt te converseren. Doet moeilijk krampachtig als de man weer een opmerking tegenover z’n moeder maakt, die gewoon op dezelfde plek is blijven zitten & indien gewenst wat terug zegt.
Voorbij Alkmaar heeft z’n broertje echter ‘t lef: ‘Hé, Mam. Was die man geestelijk gehandicapt?’

Zonder geluid lijkt iedereen dat in Zijperspace.

Hij kon niets konstateren. De zwelling was ook stukken kleiner geworden. Er hoefde geen aktie ondernomen te worden & ik hoefde me pas weer ongerust te maken als zich meer verschijnselen voor zouden doen.

‘t Meest beangstigende was uiteindelijk ‘t kleine marrokaanse jongetje dat niet met de huisarts mee wilde om onderzocht te worden. Door merg & been ‘t gehuil door de deur & muren. Gelukkig verstomde dat snel.

Gerustgesteld maar zeker niet gemakkelijk plaatsnemend op m’n fiets besloot ik toch nog maar naar Den Helder te gaan.

Tijdelijk wordt Zijperspace verlaten, gebruikmakend van andere vervoermiddelen.

Nog enkele minuten & ik mag naar de zondagse huisarts. Zelden zo verlangend naar doktersbezoek uitgezien. Naarmate de minuten verstreken zijn, ben ik rustiger geworden, in ‘t vooruitzicht dat er zodirect geconstateerd kan worden wat ‘t euvel is.

Hoewel m’n armen nog steeds niet m’n armen zijn. & M’n maag, weliswaar ondertussen gevuld met 2 boterhammen, nog steeds protesteert op een wijze die ik nog niet eerder meegemaakt lijk te hebben. Zou dat er ook mee te maken hebben?

In ieder geval iets te lezen meenemen. Niets zo afschuwelijk als tussen zwijgzame zieke mensen slechts de ziekte van de hoofden af te kunnen lezen & de struktuur van ‘t behang in de wachtkamer te moeten bestuderen.

Tijd om te gaan poetsen in Zijperspace.