ondertussen in zijperspace


Om de aandacht van al dat voorgaande droef nieuws ff te verleggen, een plaatje van ‘t nieuwe vervoermiddel dat een bepaald gedeelte van de bewoners van Zijperspace uit hun isolement probeert te halen.

We sparen voor een kleurenrolletje voor een betere nieuwsgaring in Zijperspace.

Net als Merel kreeg ik van een onbekend iemand een meeltje binnen, die ik niet geopend heb. Ik zag wel heel snel een beeld verschijnen, waardoor ik ‘t vermoeden kreeg dat ik een virus binnenhad. Ik ben druk bezig ‘t te verwijderen. Open in geen geval meel van onbekenden, laat staan van mij. (Niet dat ‘t tijd vreet overigens, maar ‘t gebeuren neemt je zo in beslag, in die zin dat je niet kan melen, dus op een andere manier mensen moet waarschuwen, & je wil kontroleren hoever de scan van de disk & meel is, dat ik er niet aan toe kom ‘t stukje te schrijven wat in de planning stond).

Zodat de ziekte zich zo min mogelijk verspreid in Zijperspace.

hoe mensen me toch elke keer weer weten te vinden (dl 6)

Ik vind ‘t een ontroerende zoekopdracht. Dus kan ik ‘t eenieder niet onthouden:

gedingen vooor sinterklaas en het is voor iemand van 11 jaar

Waarschijnlijk een typefout of de zoeker was zich er niet van bewust dat de voorliggende letters niet door waren gekomen, bij dat ‘gedingen’, of in overenthousiasme gewoon laten staan in de veronderstelling dat de resultaten evengoed wel zouden voldoen.

Is ‘t een zoeken van de persoon van 11 jaar zelf, of is ‘t moeder, misschien wel oma, die zich geen raad weet met de wensen van ‘t kind zelf? Dat zou nl heel goed kunnen gezien de zin die bij ‘t vinden van m’n blog vermeld wordt:

Speciaal voor m’n moeder, die de zware taak van Sinterklaas moet volvoeren…Ik ben al niet de makkelijkste mbt m’n verlangens kenbaar maken, elk jaar weer zeg ik dat …

Ik vind ‘t schattig dat men op deze naïeve manier gebruik maakt van zoekmachines. & Vooral ook dat men daardoor mij vindt.

Maakt Zijperspace ook wel een beetje schattig.

Voor sommigen steek je je handen in ‘t vuur, anderen moet je al in de gaten houden als ze aan de overkant van de straat lopen. Deze vertrouwensfaktor is evenredig afhankelijk van de mate dat ze voordeel van je kunnen hebben. Degene die dagelijks een paar biertjes komt halen, is maar al te bereid om z’n vreemd rondstruinende collega-gebruiker in de gaten te houden. Blijft wat langer hangen & zorgt dat de aandacht van iedereen aanwezig op de man met scoringsdrift wordt gevestigd. Waardoor deze niets meer kan uithalen & zich zelfs verplicht voelt iets af te rekenen.
Want er mag niks gejat worden van de dagelijkse leverancier!

& De gebruikers op de Nieuwezijds blijven van de fietsen af van de bewoners van ‘t kraakpand, waar ze tot diep in de nacht ongestoord hun shotje kunnen gebruiken. Voortgekomen uit de deal: wat de junks ook zouden doen, de krakers zouden nooit problemen via de politie proberen op te lossen. Dat hoeven ze in de rest van de straat niet te verwachten.

Dus toen toch een fiets ontvreemd was uit ‘t krakersrek, is de hele junkenbond op zoek gegaan. Aan ‘t eind van de middag hadden ze de fiets terug. De dader had flink op z’n kop gekregen & mocht z’n gezicht niet meer op de Nieuwezijds vertonen.

1 & Ander is gebaseerd op vertrouwen in Zijperspace.

Gisteravond had ik in dit bericht ‘t adres van Caspar Kleijne geplaatst. Leek me wel grappig omdat hij me door me te ‘blacklisten’ allerlei bezoek bezorgde.
U moet begrijpen, ik apprecieer ‘t ten zeerste dat mensen Zijperspace even komen bezoeken, wat rondstruinen & dat vervolgens ieder ‘t zijne er van denkt. Ik heb echter liever niet dat dit gebeurt vanuit een negatieve instelling: niet via een blacklist.
‘t Leek me dus een leuk idee Heer Caspar wat meel terug te bezorgen.

De linkloggers zijn de rugbyspelers van ‘t internet. Kunnen ruw met elkaar omgaan, kijken niet neer op een harde tackle & zijn wat ruwer in de mond dan de meer van rust & overdenken gediende lijflogger. Zet de lijflogger in hun rugbyveld & hij wordt in no time platgewalst.
& Andersom: plaats de linklogger in ‘t nederig stulpje van de lijflogger & de boel is binnen de kortste keren verruïneerd doordat die rugbybal niet geschikt is voor ‘t stuiteren tegen de porseleinkast. De scoringsdrift van de lijflogger uit zich meer in z’n boekenkast dan op ‘t sportveld.

Dus als Caspar Kleijne er lol in heeft ‘t te doen voorkomen dat er heel veel bezoekers op bepaald moment bij mij zijn, terwijl ‘t slechts zo is dat-ie enkele blogs voorzien van ‘t scriptje W.I.E. met elkaar gekoppeld heeft (men ziet dus buiten de bezoekers van mijn blog tevens die van Soldaat & Joost [die link ik principiëel niet]) dan moet-ie daar vooral mee doorgaan. Ik zal de laatste zijn die er op zijn beurt lol in heeft ‘m daarin tegen te houden.

Wij houden wel van een beetje plezier in Zijperspace & verheugen ons als een ander dat ook heeft.

PS: de 1e 3 reakties bij meneer Snor zijn geplaatst voordat ik dit bericht veranderd heb.

Ik belde m’n moeder vandaag. Zoals elke week moet ik even weten hoe ‘t daar in Den Helder gaat, of er nog iets spannends is gebeurd (wat zelden ‘t geval is) & breng ik m’n moeder op de hoogte van de avonturen van haar zoon in Amsterdam (spannend in dezelfde gradatie als de evenementen ginder).

‘t Was niet om complimentjes bij haar te vissen; ik moest gewoon even weten of ze ‘t stukje over m’n vader gelezen had. Dus vroeg ik ‘t ‘r.
Ik hoor een brok in de keel, maar blijf wachten tot zij iets zegt, want ik wil dapper m’n eigen brok verzwijgen.

‘Ik vond ‘t ontroerend.’

M’n moeder zocht alleen een methode om ‘t te bewaren, zodat de zinnen niet alleen op internet zouden blijven. M’n vader zou ‘t echter waarschijnlijk nooit lezen, was haar veronderstelling, ook al zou ze ‘t uitprinten & ‘t ‘m in de handen drukken. Daar kan-ie de concentratie niet meer voor opbrengen, concludeer ik in gedachten.

Ze vertelt dat ze zelf ook behoefte heeft haar gedachtes op te schrijven in deze periode waarin ze niet weet welke kant ‘t met m’n vader op gaat. Die continue zorgen daarover houden haar ‘s nachts wakker. & Dan heeft ze zin om de pen te pakken of aan ‘t toetsenbord te gaan plaatsnemen. Maar zogauw ze uit bed is gestapt weet ze niet meer wat ze zou willen noteren.

Dus hanteren wij wederom ‘t toetsenbord in Zijperspace.

Juist de kleine klusjes kosten mij de meeste moeite. De wekker is bijv nog steeds niet op wintertijd gezet. De boeken kan ik ook al minstens 4 maanden kwijt in de nieuwe boekenkast. Een nieuwe lamp voor in de keuken geeft wat lekkerder licht bij ‘t bereiden van de maaltijd; die boodschap hoeft nog geen 5 minuten te duren. Nieuwe mappen vragen bij de bank om de opgestapelde bankpapieren er in te steken. De cd’s in ‘t daarvoor bestemde rek terugplaatsen. De planten water geven.

‘t Betekent echter dat je moet opstaan & je handen uit moet steken in Zijperspace.

PS: Ik heb de rondzwervende boeken, al dan niet in gebruik, gestapeld, openliggend of in de planning binnenkort weer op te pakken, geteld: momenteel maar liefst 38; ik moet er echt iets aan gaan doen. De planten hebben water; je kan niet iets laten sterven vanwege je eigen luiheid.

Ze zien er een beetje vreemd uit in hun grijze pakken, van top tot teen lijken ze in ‘t plastic verpakt. Die pakken doen me altijd denken aan de vuilniszakken die m’n vader ons omdeed toen we tijdens een vakantie lang gelee in de stromende regen tour de france gingen kijken. Hij knipte een gat aan de onderkant van de zak waar ‘t hoofd doorheen kon & zo konden we ‘t volgens hem uren volhouden in ‘t druilerige weer.

Die jongens, een heel enkele keer een meisje, hebben die grijze pakken ook wel nodig. Niet alleen als ‘t slecht weer is. Voor ‘t plakwerk wat ze verrichten hebben ze ‘t ook hard nodig. Ze plakken nl de hele stad onder de posters. Je kan ze overal tegenkomen waar een muur zonder duidelijke bestemming, maar wel met een in ‘t oogspringende publieke funktie. Dit laatste wordt vooral bepaald door de mate waarin de muur, of eigenlijk de poster die de muur verbergt, opvalt. De plakkers hebben dus een grote verantwoordelijkheid mbt de uitstraling van ‘t straatbeeld van Amsterdam.

Daar hebben ze dus lijm voor nodig. Want anders blijft die uitstraling nl niet plakken. & Bij dat plakken worden natuurlijk behoorlijk wat klodders verspild & rondgespetterd. Daarvoor hebben ze dus die vuilniszakpakken.

‘Zo, die lijm ruikt wel zeg,’ zei ik vandaag tegen 1 van de plakkers, wiens pak onder de witte lijmvegen zat.
‘Ja, da’s wel een nadeel van ‘t werk; die geur draag je de hele dag met je mee.’
‘Verdien je er dan zo goed ermee?’
‘Dat valt ook wel tegen. Maar je bent de hele dag buiten.’
‘En de vrijheid?’ weerklonk de vraag van de dromer.
‘Da’s ook wel prettig, want ik kan nu lekker een biertje drinken.’

‘t Is een gang, zo lijkt ‘t, met een geheel eigen code & cultuur. Alleen ben ik er nog niet achter wat & hoe.

Binnenkort maar inhuren om plaatjes te plakken in Zijperspace.

Slechts dingen die perse móeten, wachten me op als ik thuis kom van m’n werk.
‘t Eten moet klaar gemaakt.
Ik moet telefoontjes plegen.
De afwas moet gedaan.
Meeltjes moeten verstuurd.
De was dient in de wasmachine gestopt te worden.

Tuurlijk allemaal verplichtingen die ik mezelf opleg, maar ‘t zou zo’n puinhoop worden als ik me er niet zo af & toe aan houd. Je hebt wel een voedzame avondmaaltijd nodig nl, & dat kan toch niet altijd fastfood of magnetron-voedsel zijn. & Dat borden & bestek van vlekken & plakken ontdaan dienen te worden, dat spreekt voor zich: ‘t kan ziekigheden voorkomen. Eigenlijk is ‘t ook wel handig ‘t kontakt met de buitenwereld te onderhouden, want anders is ‘t straks slechts ik, m’n comp & internet (vooral die alleraardigste mensen mogen niet vergeten worden, want dat geeft voor ‘t slapen gaan toch wel een prettig gevoel).

Maar ik wil eigenlijk gewoon rust. & Die rust zit in ieder geval niet in m’n hoofd als ik binnenkom & bedenk wat er allemaal nog gedaan moet worden voordat ik m’n lichaam kan vleien in de meest ontspannen houding.

Gelukkig hebben we dat maar 7 dagen in de week in Zijperspace.

Met dank aan Luuk weet ik nu dat ik slechts voor 35% verslaafd ben. Ik had veel erger verwacht, daar ik minstens 5 uur per dag achter ‘t scherm zit in m’n vrije tijd & m’n tv, radio & cd-speler amper tot me door dringen tijdens m’n bezigheden gezeten op die stoel. (Nu hopen we maar dat ‘t een verantwoord beeld geeft van de internet-hooked-alike)

Ik ben voor 35% VERSLAAFD AAN ‘T INTERNET.

Met mij kan ‘t alle kanten op. Tot aan m’n kin zinken in de waanzin van nachten opgevuld met ‘t coderen van CGI-Scripts & online role playing games, of ik zou een normale gebruiker kunnen worden. Veel succes!

U begrijpt: ik heb de tekst vertaald voor de slechte verstaanders in Zijperspace.