Zijperspace

Bij deze mag ik u op de hoogte brengen van ‘t feit dat Snorland onderdeel is geworden van Zijperspace. Wie wie nou geannexeerd heeft weten we eigenlijk niet, maar beide partijen zijn vooralsnog zeer tevreden over de resultaten. Ik wil dan ook eenieder verzoeken Snorland te bezoeken door ‘Poneer hier uw visie’ te klikken & aldaar een klein berichtje achter te laten, wat u afgelopen week tuurlijk al meerdere malen had willen doen.

Ook gij, Ohjajoh! (Ik heb je heus wel bij ‘t buurmeisje zien spelen).

Door nieuwe innovaties is men beter in staat te communiceren met Zijperspace.

-De 2500e bezoeker was ikzelf.
-Na kort vergelijkend onderzoek bij medebloggers blijk ik xtreem veel zoekers via Ilse te mogen verwelkomen (19 in nog geen 2 dagen tijd: ik word beroemd bij Webscouting Nederland).
-Geen telefoontje gekregen van broer noch vriend van vriendin.
-Jeewee van Beterbeter beantwoordt geen meeltje met verzoek ook opgenomen te worden in z’n (B)loglijst omdat-ie ‘t te druk heeft met de lijst ‘tzelfde te laten. (U moet ‘t me maar niet kwalijk nemen: ik was verslaafd aan de sidebar van Tom).
–Ohjajoh lijkt niet meer te bestaan. Waarschijnlijk omdat m’n mogelijkheid te reageren niet bestaat. Ook webmaster van Reblogger reageert niet na 2 meeltjes.
-Ondanks bovenstaande teleurstellende resultaten van verzoeken te reageren krijg ik leuke lieve reacties die zorgen dat ik m’n hoofd boven water houd. Om sentimentele reacties hierop te voorkomen vermeld ik hier geen details.
-Dit was de 1e keer dat ik een smiley op m’n blog gebruikte.

Een gulden lach weerscheen door de nacht in Zijperspace.

Als ik voor 12-en geen telefoontje krijg, ga ik er geen rekening mee houden. Ik heb tegen beide heren gezegd dat ik ‘t bijtijds wilde weten, omdat ik nog een andere afspraak voor dezelfde dag verwachte. Morgen is die bewuste dag, m’n 1e vrije dag na 6 dagen, & ze hebben geen van beiden laten horen hoe laat ze de afspraak met me wilden hebben.

Vorige week had ik een vriendin aangeboden om te helpen bij ‘t opknappen van haar nieuwe huis. Ze zou haar vriend die dinsdagavond nog mij laten bellen om een tijdstip af te spreken. Dat werd woensdagochtend 11 uur. De mededeling was dat hij me pas rond 1 uur kon inlichten wanneer hij er klaar voor was. Om ½ 3 kreeg ik dat telefoontje & we waren beiden van oordeel dat ‘t weinig zin nog had. M’n vrije dag was echter inmiddels verloren: ‘t was te laat om de stad nog uit te gaan of op een rustig tijdstip een filmp te pakken. Vandaar dat-ie mij dus bijtijds moest inlichten ditmaal, bovenal omdat ik m’n broer op een nader te bepalen tijdstip zou zien dezelfde middag.

M’n broer had ik ook verteld, sterker: hij had ‘t zelf aangekondigd, zo vroeg mogelijk te laten weten wanneer ‘t hem ‘t beste uitkwam. Hij zou afgelopen weekend z’n plannen doorbellen.

‘t Is nu bijna 10 uur & van beiden niets gehoord.
(Ik ga niet zo met andere mensen om & verwacht dat gedrag ook niet naar mij toe).
Ik denk dat ik de stad uitga. Heeft er nog iemand zin in ‘t bezoeken van een museum op woensdagmiddag?

Men spreekt graag tegen ‘t luchtledige in Zijperspace.

Ik herkende haar al door de deur van de koelkast die ik aan ‘t bijvullen was. Ik had ‘r al eerder met een fust aan zien komen. M’n 1e opmerking was dus onmiddelijk: we nemen geen fusten retour als je geen bonnetje van de aankoop hebt. Niet-begrijpend keek ze me aan. ‘Heb je een bonnetje bij je?’ vroeg ik ‘r voor alle duidelijkheid. Dat had ze niet, maar ze had ‘m van de week ‘samen’ gekocht (wat is samen, met wie is samen?). Even later had ze ‘m voor een studentenvereniging gekocht. & Ze had van de week nog gebeld of ze ‘t fust bij ons kon inleveren. Bovendien wist ze dat ‘t statiegeld 66,- bedroeg: dat staat op ‘t fust ( 66,11 vulde ik ‘r aan).

Heer/mevrouw luisteraar had waarschijnlijk allang de fust aangenomen & de lieve dame haar statiegeld gegeven. Maar alle bovenstaande mededelingen waren een extra bevestiging voor mij dat ze ‘t fust ergens ontvreemd had. Om onszelf & collega’s te beschermen nemen we daarom fusten niet meer aan zonder dat er een verkoopbon overlegd kan worden. Dat doen de collega’s in de buurt overigens ook. Waardoor je bepaalde sujets urenlang met zware lege fusten de buurt door kan zien banjeren, radeloos op zoek naar ‘t geld voor de volgende kick. Ik zou ze tuurlijk geld kunnen geven voor ‘t lege fust, zodat ze wat meer rust hebben (‘t leven van een junk is al zwaar genoeg), maar dat moedigt ze alleen maar aan de volgende keer nog een fust te jatten. & Dat fust kan bij mij vandaan komen. Dan kunnen ze beter een dag hopeloos rondstruinen & zodoende deze manier van geld verdienen levenslang afzweren.

‘Maar dat vin ik nie leuk,’ zei ze. Dat wist ik, vertelde ik haar, ik vond ‘t zelf ook niet leuk. Ik zou ‘t graag doen, maar ik zou er alleen maar problemen mee krijgen. ‘Da’s ech nie leuk.’ ‘t Speet me, maar ik kon er niks aan veranderen. ‘Da’s toch nie leuk?’ Ik was ‘t nog steeds met ‘r eens, maar moest toch ‘ns verder met m’n werk. Ze moest 1st maar ‘ns dat bonnetje vinden of haar vrienden vragen waar ‘t was, want ‘t was bij aankoop duidelijk meegedeeld.

Na 10 minuten is ze uiteindelijk op haar fiets gestapt: ‘Ik vin ‘t ech nie leuk.’ Ze was weg, maar moest toch nog even terug komen: ‘Ik weet hoe je eruit ziet, dit ga je ech nie leuk vinden,’ ik hoorde haar niet, ‘Want dit ga je voelen.’

Dat zei ze de vorige keer ook al, nadat ik ‘r gezegd had dat ik dat soort fustjes nogeneens kon aannemen omdat ik die nog nooit verkocht had.

Overigens mag men in Zijperspace gebruiken wat men wil.

Elke nacht word ik wel gedwongen ‘t bed tijdelijk te verlaten om de wc te visiteren. Ik vind ‘t verschrikkelijk: je wordt uit die heerlijke comfortabele toestand gehaald, moet de kou induiken met niet meer dan een onderbroek aan, om vervolgens terug in je bed te moeten ontdekken dat je de slaap niet meer kan vatten.
Dat laatste blijkt uiteindelijk meestal wel mee te vallen: ik voel me weliswaar klaarwakker bij ‘t opnieuw in bed duiken, maar vaak duurt ‘t volledige bewustzijn niet meer dan 5 minuten.

Behalve vanochtend om 6 uur, met nog 2½ uur slaap te goed. Tot vlak voor 8-en heb ik wakker gelegen. Ik heb zelfs de overgang van ‘t klokje naast m’n bed kunnen registreren naar 7:58, 7:59 & 8:00 uur (ik ben nog steeds te lui om ‘m op wintertijd te zetten). Toen was ik dus al een uur wakend, maar blijkbaar zo wakker dat ik er zelfs m’n ogen bij openhield.

De tijd zou nuttig besteed zijn als ik m’n gedachten op dat moment hier op ‘t beeldscherm had kunnen overbrengen. Onderwerp na onderwerp doemde op in m’n hoofd, die werden omgezet in stukjes, verdeeld in volzin na volzin. Een begenadigd schrijver met inspiratie voor vele boekdelen (blogdelen?; nee, klinkt flauw) lag daar in mijn bed, balend dat-ie niet kon slapen. Bij ‘t opstaan zou er van die verloren tijd geprofiteerd kunnen worden doordat de blog eindelijk met bloemrijke epistels gevuld zou worden, was de compenserende gedachte ten aanzien van ‘t wakende leed.

Zoals vermeld viel ik omstreeks 8 uur weer in slaap & werd 20 minuten later wakker dan gepland. & Die 3 kwartier slaap was genoeg om ‘t werkgeheugen van m’n hersens bijna volledig te wissen. Slechts een enkel sprankje van een idee was overgebleven van de wervelwinden gedachten die me veel te lang uit slaap hadden gehouden.

Binnenkort worden de hersens rechtstreeks verbonden met Zijperspace, zodat u niks meer zult missen.

lse heeft me ontdekt. Eindelijk is ook zij gecharmeerd van mij.

Als je net begint met je blog wil je zo snel mogelijk dat de mensen ontdekken dat je schrijft, dat je een blog hebt. Dus heb ik me zo snel mogelijk bij veel mogelijk zoekmachines aangemeld. Mevr Ilse was op dat moment druk bezig met een soortemet reorganisatie & kon zodoende de aanmelding van m’n website niet opnemen. Een maandje later was ze er eindelijk klaar mee, maar toen had ik geen zin meer om er moeite voor te doen. Kon me niet voorstellen dat de dame ‘t beter zou doen dan de zeergewaardeerde heer Google. Tuurlijk wel een paar keer de unieke naam ‘zijperspace’ (uniek, omdat ‘t woord alleen maar dankzij mijn gebruik bestaat; nergens anders is ‘t eerder als woord herkend) ingebracht, met nul op rekest.

Vandaag geeft m’n teller opeens aan dat de blog maar liefst 7 keer gehit is dankzij zoekwoorden die mijn blog blijkt te herbergen. Zoals daar zijn ‘zwarte lijst’, ‘sinterklaas + afbeelding’, ‘kronan’, ‘bier OR foto OR s’ & ‘afbeelding witte huis’. Ik geloof niet dat de mensen dankzij mij veel wijzer zijn geworden.

‘t Was echter een genoegen ze te mogen verwelkomen in Zijperspace.

(Overigens geeft mevr aan wat momenteel de meest gebruikte zoektermen zijn. Dus mocht u gevonden willen worden, u kan hoog scoren momenteel met: songteksten, Sinterklaas, gedichten, cd-hoesjes, auto, Mp3)

Afgelopen nacht de videorecorder aangezet om de docu over Sven Nykvist te tapen. ‘t Beeld & geluid liet ik ondertussen op de achtergrond evengoed m’n kamer binnen stromen. Ik zat nog steeds achter de comp; leek me beter later pas te kijken naar ‘t programma. Dat betekende wel dat de zweedse taal in m’n hoofd doordrong zonder dat ik alles verstond van wat er gezegd werd. Een paar keer ben ik opgestaan om kijkend naar de beelden toch ‘t geheel te kunnen vatten. Bijv bij de momenten dat Bergman in beeld was, of toen er beelden van z’n films kwamen, waarbij ‘t geluid me bekend voorkwam, of ‘t moment dat ik geroerd werd door de zweedse taal.

Tijdens ‘t eten vanavond besloot ik, na afloop van ‘t journaal, ‘t programma te bekijken. & Tot m’n verbazing merkte ik dat ik geëmotioneerd er van raakte, de tranen lagen klaar achter m’n oogkassen. Dat hoor je niet te hebben bij een docu over een cameraman, bedacht ik. & Kon me ondanks die ontnuchterende gedachte er niet toe zetten verder te kijken.

Ik weet dat ‘t deels aan de zweedse taal ligt: ook gisteravond werd ik uit een soort heimwee getrokken tot ‘tgeen gezegd werd: ‘t perfecte stockholmsvenska dat zangerig zakelijk beelden van Nykvist omschreef. Beelden die, 2e reden, behoorden bij de voor mij meest indrukwekkende films, die de genoegdoening toendertijd bleken te zijn voor mijn studie zweeds. & 3e Reden misschien ook wel: de man die ‘t zo onnavolgbaar, tot dat moment, allemaal in beeld had gebracht, had nu een aanval van afasie achter de rug, was ouder geworden, was begonnen te versterven.
Nee, nog steeds onnavolgbaar: niemand heeft ooit zo mooi op ademtempo de diepste zieleroerselen in een acteur weten te leggen, slechts geholpen door licht.

Ik laat de docu nog ff rusten.

We stellen de versterving stiekem uit in Zijperspace.

Mijn collega’s zijn niet altijd even verrukt van de muziek die ik meeneem voor tijdens ‘t schoonmaken. Ik houd ‘t er dan altijd maar op dat de boer niet lust wat-ie niet kent. Door m’n nimmeraflatende zucht naar nieuw, oftewel ‘t euvel hebbende dat de verveling ietwat snel toeslaat bij mij, neem ik vaak muziek mee die zij anders nooit te horen zouden krijgen. Dat kan dus van alles zijn: de laatste tijd was ik nogal gecharmeerd van soul & funk uit de jaren ’60 & ’70, maar ook Nick Lowe, Mercury Rev, the Stripes & New Order hebben de afgelopen weken de revu gepasseerd (van Frank Sinatra mag ik alleen op nieuwjaarsdag 1 nummer draaien). Meestal zijn m’n collega’s niet zo enthousiast als ik, of durven ‘t gewoon afschuwelijk te noemen. Da’s misschien maar goed ook, dan besteden ze niet zoveel geld als ik aan nieuwe cd’s.

In die bovengenoemde drang moest ‘t er toch ‘ns van komen dat m’n aandacht wat meer getrokken zou worden door klassiek. Om dan een winkel in te lopen & tegen de 1e de beste verkoper te zeggen: doet u mij maar de beste klassieke cd, is mijn eer te na. Hoewel een behoorlijke leek, wil ik dat niet laten blijken tegenover de cd-boer. Groot voordeel was dat afgelopen zaterdag m’n oog viel op een recensie van de hand van Paul Witteman in de Volkskrant: ‘Miserere’ van Allegri. Die moest ik hebben, dacht ik bij lezing.

Ik begon gister op m’n werk in m’n 1tje, dus kon in alle rust genieten van m’n nieuwe aanschaf. ‘t Deed me terugdenken aan ‘t bezoek aan een klooster in Zwitserland, waar de monniken, in een ruimte die we niet mochten betreden, de muren van ‘t gehele gebouw deden weergalmen (hoewel die monniken niet beschikten over de hoge registers).

Tegen ‘t eind van de werkdag wilde ik toch een stukje laten horen aan m’n collega’s; kijken hoe ze zouden reageren & na enkele minuten gedwee uitzetten. Ze lieten ‘t echter aanstaan.

‘t Was de 1e goede cd die ik had laten horen, was ‘t commentaar na afloop.

Speciaal voor ‘t geluid zouden er kapellen gebouwd moeten worden in Zijperspace.

Ingmar Bergman heeft aangekondigd dat-ie zwanger is van een nieuwe film. Hij trommelde voor die mededeling een hele troep acteurs op, die vaker in zijn films hebben opgetreden. Dat zullen ze nogmaals doen, lijkt hij hiermee te zeggen. Waarschijnlijk ook om z’n besluit kracht bij te zetten. Dat men ‘t werkelijk serieus zou nemen. Hij is inmiddels 83 jaar. ‘t Is al 17 jaar geleden dat hij zei nooit meer een film te willen maken. & Op z’n oude dag komt-ie z’n eiland Fårö af om de mensen te vertellen dat er nog een verhaal in ‘m zit dat verbeeld moet worden. Nadat Bille August, Liv Ullman & zelfs z’n eigen zoon zijn scenario’s tot film regisseerden wil hij ‘t toch weer zelf proberen.

Zodirekt begint een docu op ned 3 over Sven Nykvist, voor jaren Bergman’s vaste cameraman. Zonder Nykvist zou Bergman nooit de Bergman zijn waar hij nu bekend om staat, want hij had de meest poëtisch beeldende cameraman naast zich. De man die schaduw & licht tot taal verhief.
Ditmaal zal hij niet van de partij zijn, want in 1998 kreeg Nykvist een aanval van afasie, waardoor ‘t niet meer mogelijk is voor hem de camera te voeren. De docu over hem is gemaakt door z’n zoon.

Overigens: links Nykvist, rechts Bergman, achtergrond de kust van Fårö (waar ik al jaren naar toe wil met vakantie, maar ‘t is nog steeds niet toegestaan voor buitenlanders, voor zover m’n info hierover klopt).

Zouden beelden weer gedichten kunnen beschrijven in Zijperspace?

‘t Gaat goed met de webstrijd, ook wel kwis genoemd (daar moeten we nog ff een naam voor zien te vinden, want ik vind ‘webstrijd’ niet erg aansprekend, omdat 1 of andere omroep dat ook al gebruikt, & ‘kwis’ mag mij ook niet echt bekoren). Na stempels van Micheline, bier van mij & kunst van Corné (ondanks verwoede pogingen van mij, nog niet volledig afgerond) kondigt Gien nu de Grote SciFi Filmquiz alvast aan. Deze week nog te verschijnen!

Mag ik alvast verklappen dat ik Film & Tv-wetenschap heb gestudeerd & uit fanatisme 100en films per jaar zag, waarvan er nog steeds 600 op video in m’n kast staan. Weliswaar was de western meer mijn specialisme, maar een goede sf vond ik ook niet te versmaden. Ter geruststelling noteer ik daar dan ook nog even bij dat alcohol veel hersencellen elimineert of anders op non-actief zet, & van dat stofje bevindt zich toch wel een bepaalde hoeveelheid in bier. U weet wel, ‘t onderwerp waar mijn kwis aandacht aan besteedde.

Ondertussen zoeken we in Zijperspace naarstig naar ‘t juiste substituut voor kwis.