papiertje

Ik heb daarnet een papiertje opgeraapt. ’t Lag op de grond, vlak naast de tafel die tussen bank & tv staat. ’t Was dan ook van de tafel gevallen. Ik was eigenlijk bang dat ’t tot zeker 2 november naast de tafel zou blijven liggen. Maar ik heb ’t opgepakt. Teruggelegd op tafel.

’t Was een foldertje. Uitgereikt tijdens de Uitmarkt. Daar was ik niet langsgeweest, want daar had ik geen tijd voor, die avond.
Marlies had ’t me gegeven. Moest ik heen gaan, zei ze ’s zondags, na afloop van de Uitmarkt.
Zij was op weg naar huis. Vlak daarvoor had ze een optreden met haar moeder bekeken. Op de weg huiswaarts waren Marlies & ik elkaar op straat tegengekomen.

’t Papiertje lag op de grond. Sinds afgelopen vrijdag. ’t Bleef me er aan herinneren dat er iets zou gebeuren op 2 november. Waar ik niet bij aanwezig kon zijn. Maar ik had ’t toch aangenomen van Marlies. Daarbij opmerkend dat ’t Bockbierfestival me waarschijnlijk zou ophouden.

Papiertjes, foldertjes, propjes, boodschappenlijstjes, stencils, kopietjes, artikelen, blaadjes, tickets, aantekeningen; ’t had niet uitgemaakt wat er gelegen had. Ik had ’t laten liggen op de grond. Om mezelf er aan te herinneren dat ik er niet aan herinnerd wilde worden. Maar de moed niet had dat definitief te maken.

Nu heb ik ’t tijdelijke gevoel dat ik er een oplossing voor heb gevonden. Ik heb ’t teruggelegd op de tafel, waar ’t vanaf gevallen was. Of ik heb een tijdelijke oplossing voor m’n gevoel gevonden. In diezelfde handeling.

Overigens is ’t een lichtelijk verfomfaaid papiertje. Ik had ’t in m’n achterzak gestopt, zittend op de terrasstoel. Naast Marlies, pratend met Marlies. Af & toe stopte ik ’t ongemerkt wat dieper weg. Zodat ’t m’n achterzak niet zou ontglippen. Ik vond ’t idee van de avond wel leuk. Jammer dat ’t gelijktijdig met ’t Bockbierfestival zou gaan plaatsvinden.
Thuisgekomen heb ik ’t toen op tafel gelegd. Naast de tv-gids. Per ongeluk verdwijnend onder de tv-gids. Met alle vouwen die er in zaten. Toch wel een vouw of 5. Nog net viel de 2 van de datum te herkennen. Maar die stond dan ook levensgroot op ’t foldertje.

Ik laat dingen verdwijnen, of ze tot vuilnis verworden. Deze verwording tot overbodigheid, nutteloosheid derhalve, heb ik uitgesteld.

Hoeveel folders zijn er eigenlijk uitgedeeld? Niet alleen van deze manifestatie verspreiden zich folders op die markt. Er zijn nog veel meer happenings die schreeuwend hun aandacht vragen. Misschien met een levensgrote M, of een megagrote Z. Misschien met een kale bladzij in vloekend geel.

Dat papiertje lag op de grond op een gegeven moment. ’t Moet gevallen zijn doordat ik de gids nodig had. Ik weet dat ik ’t heb zien vallen. Maar ik heb ’t niet opgeraapt. Niet onmiddellijk.
Vanavond wel. Maar ik doe er voor de rest niks mee. Ik moet ’t straks toch een keer wegdoen. Bij ’t oud papier.

Maar dat zal wel na de 2e november zijn in Zijperspace.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *