ploegen

‘t Vergde behoorlijk wat geploeter tegen de wind in vandaag. Alsof terug in Den Helder, onderweg naar school (‘s ochtends vroeg zorgen dat ik toch nog op tijd ben voor de les, want te laat komen mag niet meer). Zijlings zeilen als ‘t lichaam redelijk gekeerd staat tov die werveling, wanhopig ploegen als recht ertegenop. ‘t Ene moment heb ik een vloeiende vaart & plots lijkt de wind te funktioneren als ‘t remmechanisme van m’n fiets.

& Telkens sta ik net niet stil.

Sinds de grote onderhoudsbeurt van m’n Kronan is ‘t verzet eigenlijk iets te zwaar; moet ik net ff te vaak uit m’n zadel om de brug te beklimmen, een medeweggebruiker voorbij te kunnen zoeven of, zoals vandaag, tegen de wind in te boksen.

Ik laat me echter niet kennen, want in Den Helder grootgebracht. Ik ken alle vallende & wapperende winden, de vlaag, de stoot & de hoos. Heb ze allen getrotseerd. Terwijl anderen stilvallen, weet ik me door die opvoeding met uiterste krachtsinspanning van zelfs de kleinste spiertjes die zich in m’n benen, maar ook in m’n armen, bevinden, weer enkel dm vooruit te duwen.
Heroïsch verbeten zet ik door, als gedurende de krantenwijk van meer dan 20 jaar her. Want ik zal op tijd komen, nee: 5 minuten te vroeg komen op m’n werk. Of: de wijk als 1e van alle bezorgers beëeindigd hebben. Ik zal degene zijn die alle elementen aankan, onaangedaan, gelouterd, verstout uit de strijd zal komen.

Waar een spartaanse geseling van de wind in Den Helder al niet goed voor is.

‘t Is de wind die zingt in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *