post

M’n neefje wordt volgende week alweer 6. Hoewel hij nog niet kan lezen heeft-ie meerdere keren geklaagd dat hij nooit meel krijgt. Z’n zus & vader krijgen regelmatig meel, maar hij heeft nog nooit wat gehad.

Ik kon ‘t me voorstellen, want vroeger was ‘t ook altijd m’n vader die alle post kreeg. Hele stapels kon hij bij de brievenbus wegtrekken. Vaak zaten daar grote pakken bij, wat de fascinatie/jaloezie nog groter maakte.
M’n vader ging daarmee achter z’n ‘plank’ zitten. Die plank was speciaal bestemd voor de stoel van m’n vader, stond er altijd naast, zodat m’n vader onmiddelijk aan de slag kon met de administratie of verslagen. De plank legde hij boven z’n schoot & de handel waar hij mee aan de gang ging erbovenop. Vaak werd ook wel de typemachine erop gezet, zodat hij zelf post kon schrijven om terug te sturen.
Wij maakten ook wel gebruik van de plank, want ‘t gaf heerlijk gelegenheid dikke boeken neer te leggen, zodat ‘t lezen ervan minder moeite kostte. Zogauw m’n vader in z’n stoel wilde zitten, moesten we er echter onmiddellijk uit. Want Pa ging aan ‘t werk (of hij deed een dutje na ‘t eten & dat kon ook in geen andere dan in zijn eigen stoel).
Als m’n vader achter de plank ging zitten om ‘t pakket post door te nemen, mochten we wel meehelpen de post te openen. Kregen we speciaal daarvoor de brievenopener in de hand gedrukt, af & toe een envelop aangereikt & op aanwijzingen van Pa mochten we die dan openen.

Ik wilde ook post. & M’n eigen briefopener. Maar vooral post zoals m’n vader kreeg: in grote bruine enveloppes, soms geheel dichtgeplakt met een bruinkleurige tape. & Die post wilde ik dan op m’n eigen kamer zelf openmaken & bekijken wat voor belangrijke zaken ik zou moeten regelen.
Pas toen er een spaarrekening voor mij geopend werd bij de ABN-bank, kreeg ik daadwerkelijk post. Toen vond ik ‘t waarschijnlijk al niet interessant meer.

Ik heb voor m’n neefje een hotmail-adres aangemaakt. Tot aan z’n verjaardag ga ik ‘m elke dag een meeltje versturen. Elke dag een gedichtje, die weliswaar nog voorgelezen zullen moeten worden, maar hij zal in ieder geval meer meel krijgen dan ik toendertijd post.

De grote bruine enveloppes verzinnen we erbij in Zijperspace.
(‘t Is natuurlijk de bedoeling dat vrienden & gerelateerden van m’n neefje hun mond ijselijk stijf dicht houden)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *