rock & roll

Ian Dury was m’n 1e rock ‘n roll-held. Dat was grotendeels te danken aan m’n oudste broer. Die had de live-lp van Stiff Records, waarop Nick Lowe, Wreckless Eric, Elvis Costello & Ian Dury acte de présence gaven. Ik wilde weliswaar elke keer alle nrs achter elkaar draaien, maar ‘t was erg aantrekkelijk om 1st Ian Dury ff aan te zetten & ‘t daarbij te laten. Verder kwamen Quint & ik vaak niet met de pick-up op de kamer van Jan, want ‘t nr moest daarna meteen nog een keer gedraaid worden.

Z’n ‘spasmes’ vergrootten z’n heldhaftigheid in mijn ogen alleen maar. Vooral toen we ‘m in beeld op tv te zien kregen, & hij z’n armen & handen heen & weer langs de microfoon slingerde, af & toe z’n lichaam voorovergooiend.

Ademloos hebben we naar de radio-uitzending van z’n optreden in Paradiso geluisterd, waar Jan bij aanwezig was geweest. Met een hele bus waren ze vanuit Den Helder naar dat optreden afgereisd & in gedachten was ik bij de uitzending aanwezig.
Jan zei: ‘Moet je nu luisteren. Nadat-ie wat zegt, schreeuw ik.’
Aandachtig luisteren, bandje terugspoelen op ‘t moment dat m’n broer er niet bij was. Vaag hoorde ik mensen schreeuwen. Of eigenlijk schreeuwde iedereen. & Toch dacht ik m’n broer er in te herkennen.
M’n broer was een held. Want hij was naar Ian Dury geweest & ik had ‘m horen schreeuwen. Ian Dury zong schokkende liedjes voor een jongen van 14. & Daar durfde m’n oudste broer wat tegen te schreeuwen.

Slechts de rock & roll hadden we nog maar leren kennen in Zijperspace

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *