Rookmelding

’t Valt me af & toe mee dat ik de tel kwijt ben. Dat ik niet in dagen denk, of zelfs de tel der weken uit ’t oog ben verloren. Voorheen was ik blij als de noodzakelijke stoelgang zich eens een keertje niet 3 maal plus daags meldde. Of, om een andere reden weliswaar, dat ik me realiseerde dat de nervositeit, zich manifesterend als een opgeblazen ballon onder m’n borstkas, uitspreidend tot in m’n lies, reeds 2 dagen zich niet had laten horen.
Ja, horen.
Als een gezoem, zoals de ventilatortjes onder de verwarming, de gestage windzoem die je je pas bewust bent als je er juist niets van wil weten. Waar ’t geluid van de snelweg, A10 geheten, toch te ver weg is om ’t binnenshuis te kunnen waarnemen, maar een soortgelijk geruis je plaatsvervangend wakker, maar tegelijkertijd ook warm houdt. Vanwege dat laatste mogen ze blijven. Ik stel me er een knapperend haardvuur bij voor; ’t is ondertussen tenslotte genetisch bepaald dat een mens zich daarbij op z’n gemak gaat voelen.

Tot zo ver waren m’n zenuwen uitgegroeid. Een continue staat van alertheid, maar dan een curieuze mix van een dropje angst, een tintelend haren overeind als kropen ze onder m’n kleren gestaag omhoog als mieren in slowmotion hun mars naar hun luizenkolonie op een boom, plus een trilling die onwaarneembaar m’n huid om beurten een nanometer deed uitzetten & weer inkrimpen. Een cocktail zogezegd, maar niet dorstlessend, eerder tot gevolg een droge bek die net niet een kater doet vermoeden.
Zenuwachtigheid slurpt aan je lichaamsvocht.

Maar dus de tel van de dagen, inmiddels van de weken kwijt. Tot nu.
Ik kan weer hertellen. De dagen turven dat de wc niet de belangrijkste kamer in huis is.
Ter illustratie van dat laatste: ’t kostte me 1½e uur voordat ik ’t besluit genomen had om toch maar die kant op te gaan. Want straks zou wel eens heel snel kunnen zijn. Ik ben wel 1st buiten gaan kijken of er iemand z’n werkbusje geparkeerd had in de straat. Vervolgens nog net niet in de gang m’n broek naar beneden gedaan & gaan zitten.
Ademhalend. Vooral ademhalend.
Ik zou weer toonbaar zijn als de bel zou klinken.
Nog maar net trouwens.
Maar 1 persoon bleek uiteindelijk 2. Hij voor de trap beklimmen tot rookmeldershoogte, zij voor de admin plus ’t tijdelijk uitzetten van de elektriciteit.
Ook dat laatste deed m’n borst uitzetten zoals hierboven de bijbehorende verschijnselen staan omschreven.

Normaliter gaat de pc slechts middernachtelijk uit in Zijperspace.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *