Dit liedje van Ken Carter staat gelijk aan Margriet. Of beter: aan visite bij Margriet. Of beter: aan visite op de plek waar Margriet tijdelijk onderdak had gevonden.
De tekst is niet belangrijk, luister ik toch nooit naar. Ik had deze cd in die tijd vaak bij me, waardoor ‘t vaak gedraaid werd als ik bij haar was, bij gebrek aan draaibare alternatieven.

Margriet was de 1e vriendin waarmee ik dmv meel intensief de relatie onderhield. Dat betekende ontelbare, korte, puntige meeltjes over & weer gedurende de avond, waarop we uiteindelijk toch besloten bij elkaar te gaan slapen. Te veel ongeduld, te weinig warmte dreef ons ertoe. Dat betekende wel dat ik de spullen die ik mogelijk de volgende dag op m’n werk nodig had, mee moest nemen.
Dus vreeën we in de huiskamer van haar kennis op de bank, waar absoluut geen vlek op terecht mocht komen wegens duur, op de treurnis van deep soul. & Vertrokken we in de laatste galmen van intense weeklanken richting slaapkamer.

Die intensiteit bereidde me erop voor: creëerde alvast ‘t gevoel van tijdelijkheid van ook deze relatie.

Tijd is de grootste afstand die afgelegd moet worden in Zijperspace.