Slurpen

Door al die zonuren die ik in huis doorbreng (ik vertoon werkelijk zeer veilig gedrag door slechts naar buiten te gaan als ‘t niet anders kan, veroorzaakt bijv als noodzakelijke boodschappen of fysio-bezoek mij daar toe nopen), ben ik bezig met een kennisinhaalslag.
Was ‘t wat minder warm, ik kwam er vanochtend achter, dan is er lust om ‘t bos in te gaan om te aanschouwen wat er zoal rondhangt, -vliegt & -steekt. Optimistisch vervuld bij een lekker relatief koel luchtje op ‘t tijdstip dat ik deze ochtend de fysio verliet, besloot ik door te trekken om dergelijke avonturen te beleven. Waar dat avontuurlijke natuurlijk pas begint als ‘t steekgedeelte een rol van betekenis gaat krijgen. Doorgaans hou ik niet zo van avontuurlijk waar pijn, onvoorspelbaarheid & gevaar de boventoon voert.
Maar ik droop snel af, m’n zweet deed ‘t mij voor, want de gezwind oplopende temperatuur had mij ingehaald.

Dus op mijn geheel eigen wijze slurp ik tijdens mijn thuisverblijf tijdschriften leeg aan informatie. Boeken evenzo (maar dan op een iets andere wijze).
‘t Is maar de vraag of ze na mijn gebruik opnieuw voor ‘tzelfde doel ingezet kunnen worden, gezien de manier waarop ik me van ‘t toe-eigenen van kennis bedien door middel van deze media.
‘t Is jammer dat ik deze manier niet eerder heb ontdekt, want tegenwoordig stroomt ‘t weliswaar allemaal bij mij naar binnen, maar een groot gedeelte neemt onderweg zeg maar een spontaan ontstane zijrivier, die met dezelfde vaart m’n hoofd uit glijdt. Dankzij een bepaalde mate van meanderen, zoals dit soort stromen plegen te doen, blijft er af & toe wat langer hangen.

& Juist omdat ik al een tijdje op de hoogte ben van de lekken in m’n hoofd, was ik enigszins verbaasd dat tijdens een wandeling door ‘t fenomeen natuur, waar ik al mijn lees-uren aan besteed, ik, mijn vader gelijkend, alles met naam & toenaam wist te benoemen voor m’n gezelschap.
Nou ja, een heleboel. ‘t Viel me mee. Soms zat ik er 20% naast. Een andere keer kwam er een 100%-score minstens een kwartier te laat.

M’n gezelschap trok zich daar niets van aan. Soms kwam ze met iets aanzetten met de vraag wat dit nou weer was.
& Hier gaat ‘t verhaal de verkeerde kant op.

Zij kwam met iets aan.
Waar ik dat nooit in m’n hoofd zou halen.
Ik realiseerde mijn rol als huiskamergeleerde (waarbij men heus wel dat laatste gedeelte weg mag gummen, maar ‘t is omdat ik geen alternatief toevoegsel aan ‘huiskamer’ kon vinden in dit geval), die constant slurpt, maar een ietwat weinig datgene wat geslurpt lijkt te worden, slechts in getypte, gedrukte zo men wil, in meer dan slechts woorden tot zich neemt.

& Ik durfde die wants niet zomaar zelf ter hand te nemen.

Ik wist slechts waar-ie huis hield in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *