Ik geloof dat een mens er heel vreemd uit gaat zien als-ie in z’n 1tje verkouden zit te zijn.
Niet alleen bij verkoudheid trouwens. Vast ook bij een gekneusd middenvoetsbeentje.
Maar ik ben me plots terdege bewust van ‘t op een kier staan van m’n mond. M’n bovenlip krult een beetje omhoog, m’n onderlip pruilt omlaag.
Pruilen, dat is wat-ie doet. ‘t Is niet eens een alternatief zoeken voor de zuurstoftoevoer nu de neus verstopt is, nee, ‘t is gewoon een zielig voor me uit zitten staren met als emotionele drager dat stomme gewillig aan m’n gemoedsstemming aanpassende onderlipje.

Goed, niet iedereen zal daar last van hebben, maar bij gebrek aan een levenspartner zie ik me gedwongen mezelf de hele tijd te vertellen hoe ik er eigenlijk voor sta. Al is ‘t op zo’n nonverbale manier als ‘t in zekere positie dwingen van ‘t 1 of ander lichaamsdeel.

Daarnet constateerde ik bovendien dat er behoorlijk donkerblauwe wallen onder m’n ogen waren ontstaan.
Dat hoort bij een verkoudheid, dacht ik onmiddellijk. Je gaat er een beetje van afzien, van zo’n grootscheepse aanval van ziekmakende bacterieën. ‘t Is nog geen makkie om de gehele dag te moeten niezen (een geweldsexplosie neigen m’n buren doorgaans te denken) & snuiten. Daar wordt een lichaam van gesloopt. Om ‘t over de directe schade aan ‘t lichaam veroorzaakt door die hordes ziektekiemen maar niet te hebben.

Sperti.
Dat zou de 1e keer hebben kunnen zijn dat ik Sperti zou hebben ingezet.
Ik heb ‘t vorige week nog aan een stelletje meisjes uitgelegd. Ze zaten gezellig aan een tafeltje te babbelen toen ik langskwam om de lege glazen op te halen. Ik reik naar een glas & ik hoor 1 van de dametjes giebelig klagen over ‘t ontstaan van wallen.
‘Sperti,’ zeg ik dus.
Ze keken me allen een beetje glazig aan. Terwijl ik dus in de veronderstelling was dat meisjes over ‘t algemeen wel op de hoogte waren van de wonderlijke werking van Sperti op de huid.
Ik zal de oorspronkelijke wijze van gebruiken van dit heilzaam medicijn buiten beschouwing laten, maar men mag gevoeglijk van me aannemen dat ‘t een voortreffelijk effect kan sorteren als men een stukje uitgerekte huid weer wat meer ineen wil laten krimpen.
Ik ben hiervan op de hoogte gesteld door vrouwen die ‘t bij ‘t vroege opstaan hun hele verschijning zagen opfleuren dankzij dit zalfje.

‘Ja, Sperti,’ zei ik dus nogmaals na enkele seconden stilte.
Waarna ik ‘t 5-tal in telegramstijl heb uiteengezet wat je ermee kon bereiken.

Ze waren verstomd. Zeiden om beurten ‘Nou, dank je’, waarna ik mij verder begaf voor ‘t verzamelen van lege glazen. Daar ben ik tenslotte voor aangenomen.

Ik zelf gebruik ‘t dus niet. Ik wil op deze dag van opperste treurnis mijn aangezicht in volle glorie op standje uitgeput in de spiegel zien staan. Liefst met m’n mond op apengapen. Iemand moet tenslotte medelijden met me hebben.

Bij gebrek aan toeschouwers in Zijperspace.