speuren

‘t Leven is zo gemakkelijk geworden met internet. In een handomdraai ben ik van alles te weten gekomen over degene die me gister geen voorrang verleende. Weet ik hoe ik ‘m makkelijk & efficiënt kan benaderen, via welk tel nr. Wat voor interesses z’n bijrijder heeft. Wat ze gemeenschappelijk hebben. Waar de persoon in kwestie vandaan komt & eerder voor werk gedaan heeft.

Maar ‘t geweten knaagt. Want waar ligt de grens van ‘t fatsoen? Tuurlijk is ‘t handig om deze info achter de hand te hebben, maar ‘t getuigt niet van vertrouwen in de mensheid.

Goed, men mag te weten komen wat vrijgegeven is, maar ik mag zeker niet onmiddelijk gebruik maken van de opgedane kennis. ‘t Is leuk om speurdertje te spelen, namen/adressen/tel nr’s achterhalen voordat ze vertrouwelijk overhandigd zijn, maar daar mag ik niet van profiteren. Vaak is men nogeneens bewust van de hoeveelheid info die over eigen persoon verkrijgbaar is. ‘t Feit dat alle info zo voor ‘t grijpen ligt, wil niet zeggen dat men daar ongegeneerd gebruik van mag maken door anderen op een manier lastig te vallen die zij niet wensen, of zich niet bewust van zijn dat dat mogelijk was.

Overigens ben ik mezelf wel volledig bewust van ‘t feit dat men slechts 5 min tijd nodig hoeft te hebben om uit te vinden waar ik woon, wat m’n tel nr is etc (tevens weet ik bijna zeker dat de bestuurder degene is die Zijperspace gister gevonden heeft dmv ‘t invoeren van m’n naam. Dat is logisch & groot gelijk heeft-ie)

Die keuze heb ik volledig bewust gemaakt bij ‘t ontstaan van Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *