spuiten

‘t Is best een prettig gevoel, 3 maal daags een goedje m’n neus in spuiten & vervolgens weer via die weg vrij adem kunnen halen. Daarvóór is ‘t minder plezierig, vooral tegen de ochtend, vlak voor opstaan, omdat ik alle ademhaling via m’n mond moet doen. Levert een erg droge mond op, waardoor een plakkend gehemelte. Niet dat ‘t pijn doet; ik blijf er echter wel wakker van. Of ik kan tijdens ‘t fietsen niet ff wat verorberen, omdat ik de mond hard nodig heb voor de ademhaling.
Flixonase, zo heet dat goedje, is voor mij dus een welkom medicijn.

‘t Levert echter wel wat bloed op als de neus gesnoten moet worden; ‘t slijmvlies in de neus wordt dunner naarmate ‘t langer gebruikt wordt; er vindt een bepaalde gewenning plaats, waardoor ‘t z’n effektiviteit verliest. Vandaar ook dat ik ‘t tegenwoordig 3 maal ipv 2 maal per dag gebruik. Waarschijnlijk zijn er nog wel wat meer nadelen, die de huisartsen me niet tot onthoudens hebben kunnen uitleggen.

Al voordat m’n huisarts overleed, had ik te lijden onder een veelheid van vervangers. Na z’n dood heeft ‘t een ½ jaar geduurd voordat definitief de praktijk overgenomen werd. Nota bene door een duo. Dat betekent dat vanaf ‘t moment dat ik voor ‘t 1st met m’n ademhalingsprobleem huisartswaarts ben gegaan er 6 mensen hun oordeel over geveld hebben.
& Ondanks die veelheid aan huisartsen weet ik, dankzij de assistente, pas sinds 1½ maand dat door ‘t gebruik m’n slijmvlies allengs dunner wordt. Verontrust naar de huisarts, wiens nieuwe instelling (want weer ander persoon) ‘m ingaf te gaan zoeken naar de oorzaak.
Bloedonderzoek naar allergie heeft niets opgeleverd. We gaan vandaag dus verdere suggesties aanhoren. & Anders eindelijk doorgestuurd worden naar de KNO-arts.

Ondertussen blijven we ademen in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *