‘t Werd daarnet bij me naar binnen gefrommeld. Zo klonk ‘t in ieder geval.
Doorgaans hoor ik dat soort dingen niet. Zittend in m’n woonkamer hoor ik vaak niet meer dan ‘t weer dichtvallen van de brievenbus. Na zoveel jaar moet je dat geluid wel thuis kunnen brengen.
Dit keer had ik de deur van de wc open. Niet echt m’n gewoonte. Ik heb vriendinnen gehad wiens communicatie niet stopte tijdens ‘t bezoek aan de wc. ‘t Halve lichaam van Stella hing zelfs buiten de deur. & Iemand anders, een ander soort relatie, ging op de wc door met ‘t dirigeren van de rest van ‘t huis. Dit moet nog gedaan & kan je daar nog even naar kijken. Dat soort zaken. Bij Stella was ‘t gezelligheid & in ‘t vuur van ‘t gesprek; ik kan me geen moment herinneren dat ‘t stil was als ik bij haar langs was. Bij die ander ging ‘t puur om de efficiëntie.

Ik had de deur dus open. Dat kwam door piepgeluidjes die ik hoorde. Ik vermoedde ze in huis. & Dat was op ‘t moment dat ik de deur dicht zou trekken. Dus in m’n kwetsbaarheid van broek omlaag moest ik toch nog enigszins controle houden, door me zo goed mogelijk op de hoogte te stellen van wat er gaande was.
Nog een piep. Daarna pieppiep. & Toen een tik van de brievenbusklep. Waarop de frommel begon.

‘t Is gek dat je bij de piep nog volledig van niets weet. Slechts vragen, veronderstellingen, spoken door ‘t hoofd.
Maar dan de tik van de klep, die zorgt ervoor dat je plots alle details weet.
Groene sokken.

Groene sokken in te grote maat. M’n steunzolen moesten er in passen. & Thermo omdat ze m’n zogenaamd noorse sloffen gaan vervangen.
Die laatste zaten lekker, ze waren betaalbaar, zeg maar: goedkoop. Nadeel was alleen dat binnen een jaar de 3e laag van de onderkant aan de beurt was voor slijtage. Ze zouden een 2e winter niet meer voldoen.
Buiten dat, ik durfde me er niet mee te vertonen. Snel sloffen uit als er aangebeld werd. Even kijken of de buren van achter doorkijk hadden als ik snel wat in de tuin moest doen. Vuilnis. Of compost.

Kijk, dat soort dingen zou ik dus allemaal met Stella hebben besproken. Alles was even belangrijk. Hoewel ze liever had dat ik vertelde wat ik nou weer met vrouwen had uitgespookt. Maar ik mocht best van wal steken met zo’n verhaal over sloffen. Als ik me maar verloor in die details, dan werd ‘t leuk.

‘O Ton, zoals jij praat, je lijkt af & toe wel een wijf.’
‘Misschien dat ik me daarom zo bij ze op m’n gemak voel.’
‘& Zij bij jou. Ik heb nog nooit een man meegemaakt die met zo veel vrouwen in bed heeft gelegen zonder ze te versieren. Al m’n vriendinnen hebben ‘t met jou gedaan!’
‘Nee, da’s niet waar.’
‘Al de vriendinnen die geen vriend hadden.’
Ook dat was niet waar. Maar ze kon ‘t zo lekker enthousiast vertellen.
‘& Heb ik ‘t nou echt nooit met m’n dronken kop met jou gedaan,’ vroeg ze dan voor de zoveelste keer. Waar Erik bij was, haar toenmalige vriend.
‘Nee, echt niet. Jij was al dronken in slaap gevallen.’

& Nu heb ik nieuwe groene thermo-sokken. Dat had ik haar best willen vertellen. Met alles hoe & waarom. & Dat de vrouwen in de HEMA ‘t mooist waren, maar de sokken niet.

Toen werd er nog niet geleverd in Zijperspace.