teevee

Maar als ik leven mag tot de bevrijding
en juichen op het overwinningsfeest
God, doe dan dit mij weten: wat voorbijging
aan nood en leed is niet vergeefs geweest

En verder….(Muus Jacobse)

Soms, u weet wel, heel soms, krijg je van die zeldzaam mooie momenten op tv voorgeschoteld. Op ‘t moment dat je juist niet bewust aanwezig bent, je plots bedenkt dat ‘t toestel, zolang geleden genoemd ‘t televisie-toestel, alom aanwezig in ‘t midden van ‘t blikveld van eenieder zich bevindend in de kamer, dat dat toestel iets voorschotelt nog nooit vertoond.

& Dus wel eerder vertoond, want ‘t is een herhaling. Een dichter, een dode dichter die z’n gedicht doet.
Een trotse dode dichter die de oorlog doet herinneren, zichzelf doet herinneren. & De vorstin. & De etalages, die volhingen met zijn gedicht. Z’n verhaal vertelt over hoe hij anoniem trots was, ‘want je schreef in ‘t verzet anoniem’, & daardoor anoniem genoot, zo vlak na de bevrijding die hij mee mocht maken. Inderdaad: toch mee mocht maken.
Z’n verhaal doet.

& Dan plots overgaat in declameren, maar dan toch niet te hard luidop. Wel te verstaan.
Maar o zo ouderwets mooi, zoals dichters vroeger moeten gedicht hebben, gedichten moeten hebben voorgedragen voordat ze door hadden dat ‘t toestel bestond. Nog niet alom aanwezig blijkbaar in zijn blikveld.

& Hij spert z’n mond wijd open, want alles moet duidelijk verwoord verworden, ‘t theater van aleer spert z’n tribune net als ik wijdopen, denkt de man.

Ik wil meer zwartwit, meer van onbekommerd theatraal op dat toestel van toen, dat nog steeds ieders blik vangt, ieders toeter toont. Ik wil monden wijd opengesperd, de achterkant van keel, niet schreeuwen, maar declameren van hoe ‘t was.

& Hoe ‘t zo zo mooi zou zijn.

Ik wil dat dichters overleven in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *