‘t Was de heerlijkste geur om bij thuiskomst aan te treffen. Wel een vette geur, die dagen bleef hangen, waardoor m’n moeder ‘t liever niet al te vaak deed. & Niet al te vaak betekende slechts 1 keer in ‘t jaar. De speciale gelegenheid waarvoor ze bereid was haar huis aan deze geur bloot te stellen was nogeneens haar eigen gezin. Slechts voor ‘t speciale jaarlijks treffen van ‘t ouderbestuur van m’n vaders school werden de tongetjes gebakken.

M’n oma werd speciaal voor ‘t bereiden in huis gehaald. De hele middag stonden de 2 vrouwen de tongetjes schoon te maken, onder te dompelen in losgeklopt ei & te paneren voordat ze de tong in ‘t hete vet legden. De keuken stond in ‘t teken van de tongetjes, want er was geen ruimte meer voor iets anders.
Ik was erg gewillig om een helpende hand te bieden, maar dat werd door hun afgehouden. Ze wisten maar al te goed hoe zeer de tongetjes mij konden verleiden. Pas als m’n oma te moe was geworden van ‘t lange staan, mocht ik haar taak van onderdompelen & paneren overnemen. Als beloning kreeg ik dan misschien een mislukt xemplaar te verorberen.

Buurman Veenstra was een echte visser. Een gepensioneerde visser, maar hij kwam in de tijd dat we naast ‘m woonden nog dagelijks op de veiling. Daar had-ie zo z’n connecties, waardoor hij vaak met topkwaliteit vis thuiskwam. Als hij tongetjes had gebakken, kwam hij altijd wel een paar bij ons gezin langsbrengen.
Ik denk dat m’n moeder ‘t bakken van hem geleerd heeft. ‘t Luistert nauw nl: de tongetjes mogen niet te lang in te lauw vet staan. Dan eet je uiteindelijk veel te veel vet.
& Dankzij buurman Veenstra hebben de kinderen tongetjes leren eten.

‘t Was een kwelling ‘t te moeten aanzien: alle gebakken xemplaren werden op grote schalen gelegd, aluminiumfolie erbovenop. Niemand mocht ‘t meer aanraken. Gedurende de middag had m’n vader vanaf school telefonisch contact met ‘t thuisfront. Om te informeren of alles goed ging, waarschijnlijk. & Wanneer-ie de schalen op kon halen.
Op bepaald moment kwam m’n vader voorrijden met de auto waar normaliter ‘t hele gezin in paste. De banken gingen plat & ‘t achterdeel van de auto zou moeten worden bedekt met schalen vis. Ik had gezegd dat ik wilde helpen, dus had ik me ook verplicht bij te staan in deze afschuwelijke handeling. Met bloedend hart bracht ik de schalen naar m’n vader die ze zorgvuldig rangschikte.

Gelukkig hadden we dat soort avonden schol als maaltijd. Er was altijd genoeg besteld om ook ‘t gezin in deze vreugd te kunnen laten delen. Dat kwam ik echter pas te weten nadat m’n vader met de schalen weggereden was. Ik moest blijkbaar 1st in spanning gehouden worden.

Met heerlijk vette handen, die pas aan ‘t eind werden afgeveegd, at ik enkele vissen tot op ‘t graat. Alles werd afgekloven. & Als je geluk had, zat er soms ook nog een stukje kuit aan.

De volgende dag, bij ontwaken, rook ‘t huis nog steeds vettig naar gebakken tong. Een gelukzalige herinnering aan de dag van gister walmde door ‘t huis. Zo mocht ‘t wat mij betreft wel blijven ruiken.
M’n moeder was echter alle deuren & ramen tegen elkaar aan ‘t open zetten.

‘t Wordt tijd dat we bepaalde truuks afkijken voor in Zijperspace.