Tweedstforever

Mensen, beste lezers, toevallige voorbijgangers (waar u zich wel bij vind mag u zich bij voegen), ik heb een goed idee.

In de hoogtijdagen van de linkloggers, ‘t lijkt inmiddels eeuwen geleden, hadden de reageurders (een prachtig woord uitgevonden door een lijflogger, maar niet meer direct te achterhalen wie hem daadwerkelijk kan ‘coin-en’) van die weblogs de gewoonte om niet zomaar een boodschap achter te laten anders dan slechts te laten merken dat ze de 1e waren.

Reacties als: ‘1st’. Of ‘tweedst’ (dat waren de kakkers met een mooier tweedjasje dan de rest, heb ik een lange tijd gedacht).
Daarna zwakte ‘t enthousiasme voor dit soort boodschappen af, maar ‘t kwam tegelijkertijd ook voor dat enkele fanatieke bezoekers van de comments net niet op ‘tzelfde moment reageerden (reaguren was ook een populair werkwoord in die tijd) met: ‘Ik ben 3e.’
Trots bleven ze daar de nacht van wakker liggen & teerden daar een goede maand of zelfs 2 op; alleen de nr 1 zag zichzelf verplicht om deze kroonpositie te verdedigen & stierf binnen enkele weken aan bovenmatige prestatiestress & hooguit 5 scores op plaats nr 1.
Dat is de reden waarom linkloggen nagenoeg is uitgestorven: de reageurders durfden ‘t risico van de 1e plaats niet meer aan & de linklog werd een woestijn van afwezig publiek.

Zodoende is NL in zeer korte tijd van een raar soort volk verlost, zonder dat men dit daadwerkelijk zo gewenst had.

Tot zoverre de geschiedenisles. Nu verder met mijn idee. Geheel geboren uit de onzichtbaarheid van bezoek.

Goed, ik heb kijkcijfers van de bezoekers die daadwerkelijk de vormgeving komen bewonderen (thx Irene, je naam kan niet vaak genoeg gezegend worden), maar ‘t overgrote deel van de rest van mijn lezers gebruikt een RSS-feed (gewoon overheen lezen, mensen; als u ‘t niet begrijpt is ‘t niet aan u besteed; dit zijn incrowdtermen die de leesbaarheid van de rest van de tekst niet hoeven te verpesten), mail met de inhoud van de zojuist geplaatste post op een weblog, of anders mond-op-mond beademing (figuurlijk hè, in deze tijden van 1½e meter afstand; vooral bedoeld om te controleren of men nog wel met lezen tot dit punt heeft kunnen komen).

Mijn plan, na bovenstaande geanalyseerd & de do’s & don’ts op waarde geschat te hebben, & zowel mijn out-of-the-box-ding in mijn hoofd z’n gang te hebben laten gaan, heb ik ‘t volgende bedacht om mij & mijn schrijven enige feedback te geven, zodat ‘t niet allemaal voor niets is geweest & ik mijn teksten gelezen voel.

Een gebruiksaanwijzing om de hanteerder des toetsenbords te gerieven & vooral door te laten gaan (zijnde mijzelf):

– Lees de tekst (maakt niet uit welk medium daarbij wordt gehanteerd)

– Oordeel

– Bezoek de comments van de post

– Schreeuw: 1st! (schreeuwen alleen helpt niet; gebruik toetsenbord om dat mij kenbaar te maken) (uitroeptekens toegestaan)

– Of anders: tweedst (jasje is in dit geval niet meer belangrijk; hooguit vermoeiend & krap in de oksels)

– 3st kan ook nog wel (maar denk om uw gezondheid ivm loosersstress; ‘t moet tenslotte slechts mijn drive tot verder schrijven dienen & niet uw prestatiedrang).

– Mensen die verder willen gaan in nummering zijn lief & niemand die dat zal durven ontkennen. In 1e instantie al toegeven dat men toch al niet de troon van 1st heeft bereikt verdient op zichzelf al ene pluim (typefout, maar hij stond daar plots wel mooi).

Dank dat men aandacht heeft willen besteden aan deze voor mij tot voldoening & stimulatie strekkende suggesties & in de hoop…

…dat Zijperspace blijft voor ever (hmm, slechte vertaling).

6 Antwoorden op “Tweedstforever”

    1. Nee Jake, je begrijpt ‘t verkeerd.
      Bijna vanzelfsprekend natuurlijk, maar ik moet toch wel ff benadrukken dat ‘t beter voor je gezondheid is, zoals hierboven beschreven, dat je óf de illusie hebt, net als bovenstaande heren, dat je met z’n allen tweedst was (met een net jasje aan, die altijd veel te krap zit & vooral onder de ellebogen neiging tot scheuren heeft), of gemoedelijk tegen jezelf zegt dat je: ‘Ach, ik ben natuurlijk weer 7e of willekeurig welke plaats dan ook, maar toch ook nog blij dat ik 154e ben geworden, want dat is nou 1maal goed voor mijn gezondheid & ik wil niet zo jammerloos sterven als die linkloggers & hun reageurders van weleer.’

      Ze hebben geweldig geschiedenis geschreven natuurlijk, maar niemand weet hun namen nog: de nrs 1 van weleer, die van desnoods 5 maal op een rij. Die elkanders blogs zaten te spermatozoïden & in vergetelheid met hun getalsmatige nakomelingen ten onder zijn gegaan.
      Ze hadden zelfs er geen weet van dat dat laatste voortplanterlijke woord een werkwoord zou worden ter hunner gedachtenis.

      ‘t Waren vast beste jongens in ‘t dagelijks leven, maar ietwat te krap in de broek als ze online verschenen.
      Ach, hun doorzettingsvermogen zij verzaligd, hun spuien & geldingsdrang vergeven, maar jammer dat ‘t met die combinatie ‘t nimmer wat worden kon. Te driest, je legt me ‘t woord in de mond.
      & Ach & hoe jammerlijk pijnlijk, bij sluiten van m’n gulp, met nimmer zulk groot materiaal als zo’n drieste stier die 5 x 1st was geworden, blijft er evengoed ook wel eens wat onbehaaglijk hangen.

      & Zo werd er een nieuwe post op Zijperspace geboren…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *