vaderschap

‘Hoi Willem. Al een beetje aan ‘t idee van ‘t vaderschap gewend?’
‘Nee joh. ‘t Is nog niet zover. Maar ik krijg wel steeds meer bewondering voor vrouwen die van een kind bevallen zijn. Ik zie nu hoe zwaar Sandra ‘t heeft. Ze wordt ook steeds humeuriger van dat gedoe. Dat reageert ze niet af op mij hoor; gelukkig niet. Ze heeft ‘t gewoon een beetje gehad met al die bijverschijnselen. Dat kind in de buik neemt zoveel ruimte in beslag, dan krijg je last van je darmen, van je blaas; alles wordt klemgezet.

‘Om ‘t een beetje te begrijpen heb ik wel wat boeken gelezen. Dan snap ik tenminste wat er met Sandra & ‘t kind gebeurt. & Weet ik ook hoe ik me straks moet gedragen. ‘t Wordt wel steeds spannender natuurlijk. Ik moet wel m’n gedachten erbij houden.
‘Ik bedoel: een vriendin van Sandra was 1 week eerder uitgerekend, joh. Die moest 2 weken geleden plots naar ‘t ziekenhuis & ploep, daar was ‘t. Nou, daar was Sandra wel van geschrokken. Dan komt die datum opeens veel dichter bij; kan ‘t bij ons ook zo gebeurd zijn.
‘Maar ik dacht de hele tijd: oh, ‘t duurt nog 6 weken; ‘t duurt nog 5 weken; & toen was ‘t opeens veel dichter bij. Ik zeg tegen Sandra: “Ik ben minstens zo hard geschrokken, joh, want ik had me nog lang niet op ‘t moment voorbereid.”

‘Ik heb dus wel wat boeken erover gelezen, joh. Dan weet ik tenminste hoe ik me moet gedragen; wat Sandra mogelijk prettig vindt. Want uiteindelijk: mij gebeurt ‘t niet; ‘t is Sandra die alles moet doen.
‘Dan zeggen ze wel dat je de vrouw erin moet begeleiden, maar je kan niks doen. Je kan niet helpen dat kind er uit te krijgen. Jij kan dat kind er niet uit persen.
‘Volgens de boekjes vinden de meeste vrouwen ‘t bijv niet prettig dat je ze staat te pushen. Je moet niet staan te roepen van: “Kom op. & Persen!”

‘Ik was laatst bij kennissen die ondertussen ook al kinderen hebben. & Die vriend van me die vertelt: “Nou, ik heb m’n 1e kind eruit geschreeuwd. Ik stond dat toe te schreeuwen dat-ie er uit moest komen. Dat heeft echt geholpen, man.”
‘Ik zeg tegen ‘m: “Dat vinden de meeste vrouwen helemaal niet prettig, man, heb ik net gelezen.”
‘Zegt z’n vrouw: “Ik ben blij dat je ‘t zegt, Willem. Ik zit er nou al 16 jaar op te wachten om ‘m dat te vertellen. Maar hij was er zo trots op dat-ie daar had staan schreeuwen & ‘t idee had dat daardoor ‘t kind eruit was gekomen. Nou: ik vond ‘t knap irritant. Nu jij ‘t ‘ns een keer hebt gezegd, kan ik ‘t eindelijk ‘ns kwijt.”

‘Ja, ik maak me best zenuwen d’rom, joh.’

Er is nog vooralsnog niets aan de hand om ons zorgen over te maken in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *