‘t Is warm genoeg om de deur open te laten staan. Warm genoeg ook om in de deuropening m’n lunch te verorberen. Kan ik tegelijkertijd ongegeneerd mensen kijken.
In de verte zie ik 2 agenten opdoemen. Doet me denken aan de oorlog van 2 weken geleden. ‘t Geeft me nu de gelegenheid te controleren of er 1 van hen geneigd is me in ‘t voorbijgaan ‘spontaan’ gedag te zeggen. Dan kom ik gelijk te weten of ‘t beleid is van de politie om buurtbewoners & winkeliers te groeten.
Niets gebeurt echter bij passeren. De 2 hebben te veel aandacht voor hun onderling gesprek.

Ik wend m’n hoofd af van de passerende dienstdoenders & zie ‘t volgende moment Westmalle uit dezelfde richting aan komen lopen.
Heb ik ‘m verkeerd begrepen? Was-ie niet van plan te gaan afkicken? Ging ‘t gesprek van afgelopen donderdag dan ergens anders over?

Hij komt dichterbij, zodat ik op gegeven moment zie dat-ie in ‘t gezelschap van een andere gebruiker is. Dan is-ie zeker weer aan ‘t gidsen.
Ik ga naar binnen, wil niet m’n verwondering laten merken, maar kijk vervolgens wel door ‘t raam naar buiten.
Westmalle groet op ‘t moment van passeren. Ik begroet ‘m terug. Hij maakt een gebaar met 1 hand & in combinatie met z’n grauwe gezichtsuitdrukking, begrijp ik: ‘Ik kan er niks aan doen; ik ben er nog steeds.’

Hij komt een paar keer langs om bier te halen, maar door drukte kan ik geen echt woord met ‘m wisselen. Hij kan slechts 1 keer zeggen: ”t Is niet helemaal gegaan zoals ik had voorgesteld.’

‘t Blijft om verslaving draaien in Zijperspace.