Ik heb 25 jaar bier verkocht vandaag.
Hoewel ‘t laatste jaar vanuit m’n ziektewet.
Ja, een woordspeling, die laatste. Want ik heb niet meer in bed gelegen dan voorgaande 24 jaar.

Ik vroeg aan Paul: ‘Zouden ze nog barmensen nodig hebben hier?’
Waarop hij me verwees naar 1 van de barmensen die op ‘t terras ‘t bier zat te drinken dat ze meestentijds verkocht. Zij nam me mee naar 1 van haar collega’s achter de bar. Die schreef m’n naam & telnr op & de volgende ochtend werd ik gebeld.

‘t Werd op 31-jarige leeftijd m’n 2e sollicitatie-gesprek ooit. Aan de bar, waar men de navolgende jaren mijn aanwezigheid niet over ‘t hoofd kon zien.
De zaak werd al snel beklonken, hoewel ‘t me tegenviel dat er geen bier aan te pas kwam. Dezelfde middag werd de deal nog even extra bekrachtigd door een 2e belletje met de vraag of ik de volgende dag wilde helpen bottelen.
28 Mei 1995 was ‘t die dag dat ik met een romantisch gevoel flesjes bestudeerde om te zien of ze wel goed schoon waren.
Bier! Ik had nooit gedroomd dat m’n droom werkelijkheid zou worden.
Maar 2 weken later had ik wel besloten dat ik nooit van z’n leven zelf bier wilde maken. Die romantiek was er door ‘t stompzinnige schoonmaken wel afgesloopt.

Ik weet ondertussen waar ‘t aan ligt dat ik dit soort momenten wil gedenken. Ik hoop er straks een verhaal op een verstopte plek ergens in Amsterdam voor 5 mensen over te vertellen. Op gepaste afstand, hoor je daar tegenwoordig bij te zeggen.
Maar mijn stem kan dat nog wel aan. Want onbescheiden mag ik wel zeggen dat mijn stem dankzij zijn volume 1 van de bekendste was van drinkend Grootstad. Aan de overkant van de straat schrokken mensen als ze me op de seconde precies luid hoorden verkondigen dat de bar gesloten was.
Van m’n vader geërfd. Hij jaagde huishoudschoolmeisjes daarmee de stuipen op ‘t lijf. Ik maakte bierdrinkers hardhorig & als ze dat al waren nog iets meer.

Op m’n 50e verjaardag afscheid genomen. Na bijna 19 jaar.
Maar ondertussen werkte ik ook alweer 17 jaar bij een bierwinkel (‘Best assorted beerstore in the world’ omschreef ik mijn werkplek op onbescheiden wijze, maar naar waarheid).
2 Banen werden 1. De bedoeling was die winkel met 2 collega’s over te nemen door daar voltijds te gaan werken.
Maar om beurten gaven de collega’s na enige tijd de moed op & vertrokken.
Ik werd uiteindelijk door mezelf gevloerd.

Gister een mailtje ontvangen dat een bedrijf contact met me op gaat nemen. Een ‘mobiliteitsprogramma’ wordt ingezet, ter introductie van ‘t 2e spoor.

Vandaag negeer ik dat maar. Ik ga fietsen langs 5 brouwerijen. Een afscheidstournee.
Bij aanvang van m’n biercarriëre heb ik me niet voor kunnen stellen dat je op de fiets op 1 dag 5 amsterdamse brouwerijen kon bezoeken.
Ergens onderweg komt een speech, voor vijf toehoorders. Een speech die eigenlijk een tekst is die hier ooit is gepubliceerd.
Oorspronkelijk was ‘t plan dit voor een veel groter publiek voor te dragen. De meesten van de beoogde genodigden voor die gelegenheid op 10 april jongstleden zouden ‘t wellicht ietwat absurd hebben gevonden. Corona behoedde hen daarvoor.
Ik geloof dat de 5  die de keuring van voorkeur, nabijheid, beschikbaarheid & toevalligheid hebben doorstaan ‘t vandaag wel enigszins zullen begrijpen.

Op gepaste afstand van Zijperspace.