We mochten z’n gezicht niet zien, want die was te veel beschadigd. De kist was volledig afgesloten, incluis ‘t stuk waar je normaliter nog ff ‘t gelaat kan bekijken.
& Toch staat z’n gehavend gezicht in m’n herinnering gebrand. Een scheve neus. Eigenlijk was z’n gehele linkerhelft opgeschoven naar rechts. Z’n huid licht verschroeid. Doods; vooral doodse ogen; ogen waar alle olijkheid uit was weggeslagen.

Ik heb ‘t dode gezicht van Erik nooit gezien. Alleen m’n broer Quint & een enkeling van de familie van Erik die richting Spanje vertrok.
Maar Quint vooral. Die zag ‘t dode gezicht meteen. Onmiddellijk na de val wist Quint al dat-ie dood was. Want bij ‘t licht van de lantaarnpaal zag-ie dat je met zo’n scheef gezicht niet in leven kan zijn.

Erik wilde niet ouder worden dan Jim Morrison, z’n held. Soms stond-ie in de Bliksem voorover gebogen bij de foto die naast de bar hing. Een foto van ‘t graf in Parijs. Volledig in z’n rol prevelde hij wat zinnetjes. Dat hoorde bij z’n onnavolgbare manier van dronken spelen. Hij leunde met z’n hoofd tegen de foto aan, alsof-ie boete deed & bezwoer Jim in z’n weg te volgen.

FF later was Erik plots weer Viking (in dol enthousiasme sprak iedereen dat engels uit) & kon hij ons allemaal aan.
‘Hé Quint, armpje drukken?’ vroeg-ie, z’n hand al uitgestoken over de bar. & Quint reageerde alsof ze beiden nooit verveeld ervan zouden raken.
Of we gingen barsurfen, waarvoor Quint de muziek op zeer luid zette & Erik & z’n gevolg de handen aan de andere kant van de bar vasthaakten om op de golven van de muziek te surfen.

Iedereen wilde Viking zijn, maar slechts Erik had er ‘t postuur voor. & De nonchalance om er in te geloven. Vooral als de plastic viking-helm tevoorschijn werd gehaald. Met hoorntjes aan beide zijden.
Eigenlijk wilde iedereen Erik zijn, maar dat was wel heel veel gevraagd, want dat moest je kunnen overleven. Om laat in de nacht je helm aan de barman te geven, te vragen om ‘m te vullen, in 1 teug leeg te drinken & weer doodgemoedereerd verder te hangen aan de rand van de bar. Op ‘t randje van omvallen. Dat was niet ieders lichaam vergund.
Hij speelde dronken te zijn of hij was ‘t. & Onder alle omstandigheden was Quint de enige die invloed op ‘m had. Dan werd er weer wat nuchterheid ingeblazen.

‘Hé, kijk uit, hè. Want ik pak je op & ik gooi je weg!’ Waarbij z’n handen een luchtige wegwerp-beweging maakten. Dus hield je je mond & werd er daarvoor in de plaats luid gelachen. Je kon je nl voorstellen dat-ie er toe in staat was. Lichamelijk dan, want buiten je stevig vastpakken deed-ie niemand kwaad. Erik was een lieve Viking.

‘VIKINGS,’ weerklonk er dan plots luidkeels door de Bliksem. Een enkele maal liet Quint ‘t licht van de bliksemschicht aan ‘t plafond door de tent heen gaan, om de oerkreet van Erik te vergezellen. Of die van Quint zelf. Quint was de enige andere Viking waar Erik aan geloof aan hechtte.

Voor z’n 27e verjaardag kreeg Erik een bloemenvaas bier. Eindelijk. Hoe vaak had-ie Dennis, de eigenaar, & de barmensen wel niet verzocht om zo’n lekker groot glas bier? Op z’n 27e kreeg Erik ‘t dan eindelijk, ik geloof van Dennis zelf. ‘t Mooiste kado dat-ie ooit had gehad, beweerde hij.
In 2 minuten had-ie de 2 liter op.
De rest van de avond liep-ie rond met z’n vaas. Al dan niet gevuld. Nooit helemaal, want hij had er altijd wel de kop vanaf gedronken.

Quint & Erik waren eigenlijk met korte zinnetjes aan ‘t smijten, die meteen de stemming er in konden brengen.
‘LOL MAKEN!’
& Iedereen wist dat-ie wild moest gaan applaudiseren & absurd lachen & joelen.

Ze hebben vast veel lol gehad met z’n 2-en in Spanje, in gezelschap van nog 2 andere jongens uit de Bliksem-scene, maar daar hoor je Quint niet over. Ik ken slechts ‘t verhaal van die laatste nacht.

Ze waren uit de kroeg gekomen & onderweg naar de tenten. Langs de kant van de weg ging Quint nog ff liggen in ‘t gras. Beetje uitrusten met z’n ogen dicht.
‘Hé, Quint, ik ga in die paal klimmen.’
‘Doe dat nou niet, da’s gevaarlijk.’
‘Quint, zie je hoe hoog ik ben?’
‘Nee, ik heb m’n ogen dicht. Kom er nou uit.’
Slechts gehijg van een klimmende Erik.
‘Kom er nou uiuit!’
Vervolgens een soort van xplosie.

Erik werd geëlektrokuteerd door de hoogspanningskabels waar hij te dicht bij in de buurt kwam. Hij viel, plat op z’n gezicht. Quint wist meteen wat er aan de hand was.

Erik werd net zo oud als Jim Morrison.

We dromen nog steeds van oppakken & weggooien in Zijperspace.