vlekken

Ik kijk in de spiegel. Bestudeer m’n gezicht voor misschien wel de 10e keer vandaag. Doe nog een stapje dichterbij & krijg daardoor ’t gevoel dat ik m’n eigen neus bijna aan kan raken. Neus tegen neus. Ik hou m’n hoofd schuin, m’n neus deint mee, probeer m’n porieën te openen door m’n neusgaten te verwijden, staar naar alles wat los & vast zit op m’n gezicht, vergelijk ’t ene deel met ’t andere, & kom toch weer tot de conclusie dat ik er niks aan kan doen.
Daar zou ik nou een vriendin voor moeten hebben, denk ik dan. Ik krijg alleen maar wazige ogen & dring niet dieper m’n huid in, kom niet dichter bij de waarheid. Een vriendin; alleen al om me te zeggen dat ik nou ‘ns op moet houden met er aan zitten, een tik op m’n vingers om ’t te benadrukken, & dan een bezorgd bestuderende blik om ’t boeltje te analyseren.
Vrouwen hebben vast meer verstand van huid & de diverse verschijningsvormen ervan, waag ik me te bedenken, terwijl ik verder ga met m’n eigen studie voor de spiegel. Kijk, verzucht ik, bij die linkerplek zal die mogelijke vriendin niet kunnen laten te bedenken: daar heeft-ie vast jeuk. Daaronder zit er 1tje die ’t resultaat is van z’n drankgebruik, vervolgt ze dan in zichzelf, maar die 3e, daar vlak onder de haargrens van z’n wenkbrauwen, daar zou ik nog wel eens in kunnen knijpen. Ik heb tenslotte m’n nagels vanavond nog gevijld. & Mannen vinden een beetje pijn ten bate van de liefde meestal niet erg.
Ik zie dat ze gelijk heeft, ook al weet ik dat ze niet bestaat. Maar de spiegel toont wel degelijk dat ’t rode plekje op m’n neusschot, vrij hoog gelegen, een tintje wit in ’t midden vertoont. Misschien zou de kleur geel een betere benadering van z’n verschijningsvorm kunnen zijn. Maar de hint naar wit is al aanwezig. Hij voelt ook anders.
Maar wat moet ik dan met die andere plekjes? Daar vlak onder m’n oog, ’t doet de waas van wallen duidelijker naar voren schijnen, vloekt een rode vlek met m’n eigenlijke huidkleur, dat wat de rest van m’n lichaam vertoont. Of in ieder geval m’n hoofd. Net even te rood.
Misschien omdat ik niet kan laten te voelen & te jeuken, soms te krabben. Nee, niet krabben; zo wijs ben ik nog wel. Daar heb ik geen vriendin voor nodig. Ik hoor ’t mezelf al verwijten: afblijven, Ton, daar wordt ’t alleen maar erger van.
Toch is ’t prettiger als een vriendin ’t zegt, waag ik echter weer. ’t Geeft meteen een bepaalde mate van aandacht. Er is iemand die op meer aspecten van je persoon let dan slechts de onzinnigheden die je de hele de hele dag door spuit. Ze kunnen nog zo hard zeggen dat ’t niet om de uiterlijke verschijningsvorm van de mens gaat, ’t innerlijk is veel belangrijker, maar god, wat is ’t lekker als ’t tegendeel per ongeluk naar voren komt.
Zolang ’t niet te lang duurt.
’t Zou nu echter best mogen beginnen. Ik & die vrouw. 2 Mensen denken nl meer dan 1. Meer oplossingen, meer mogelijkheden, meer rust misschien ook wel. Weg rode vlek. Vlekken.
Ik kijk nog ‘ns in de spiegel. Zet m’n nagels tegen de vlek op m’n neus. Die met de witte punt. Of geel.
Goh, er zitten inderdaad zwarte pitten in die poriën, denk ik, terwijl m’n zicht opeens microscopische kwaliteiten lijkt te krijgen. De zwarte pitten waar Pamela ’t altijd over had, waardoor zij zichzelf gelegitimeerd voelde om toe te slaan.
Ik word echter snel afgeleid door ’t plotse verdwijnen van de wit-gele punt onder m’n nagels. & ’t Verschijnen van nog meer rood op m’n neus. Vergenoegd, & toch licht verontrust, beschouw ik ’t resultaat. Ik wist niet dat ik zo handig was. Pamela is blijkbaar niet de enige die mijn huid weet te bewerken.
Nu moet ik alleen nog te weten komen wat die 3 andere rode vlekken betekenen, bedenk ik me weer nuchter. ’t Zal toch geen vreemde ziekte zijn? Ik sla meteen weer door. ’t Zou best handig zijn een vriendin te hebben op dit moment: vrouwen hebben veel meer verstand van de huid. Vrouwen; ach ja, vrouwen. Vrouwen zijn altijd beter dan elke keer naar de huisarts gaan. Er zijn vast nog meer voordelen aan vrouwen. Maar 1st moet ik weten wat er aan de hand is met m’n huid.
Ik wend me van de spiegel af om in de kamer een boek te gaan lezen. Tijdens de draai druk ik de knop van de wc in & met de andere hand de knop van ’t licht.

Als we ’t niet kunnen zien, weten we ook niet wat er is in Zijperspace.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *