vluchten

& Toch voel ik me schuldig over ‘t feit dat ik de deuren wijd open heb gehouden voor enkele uren. Tuurlijk was ‘t zeer genoegzaam weer & moest daarvan geprofiteerd worden door ‘t huis een nieuwe, minder bedompte geur te geven. & Tevens was ik me bewust van de vliegen & andere brommers met vleugels, die veel te vroeg uit de winterslaap eropuit waren gestuurd door een vroeg ontwaken.

Ik heb pogingen ondernomen de bromvlieg de keuken uit te manoeuvreren, vooral op ‘t moment dat ik bezig was de maaltijd te bereiden, maar ‘t was buiten reeds te donker & binnen scheen de gezellige tl-lamp: geen enkel insekt zal dat heilig schijnen kunnen weerstaan.

‘t Schuldgevoel begon te schemeren toen ik de brommer nog steeds de speurtocht naar een uitgang zag maken, toen ik de volgende dag (vanochtend) mijn ontbijt wilde bereiden. Zelfs op dat moment wilde ‘t niet mijn voorbeeld volgen via de keukendeur naar buiten te gaan, maar verkoos ‘t eigenwijs, maar o zo logisch insekt-wijs, pogingen te ondernemen om de keukenramen te rammen.

Treurig werd ik toen ik daarnet de keuken betrad, waar wederom ‘t vrolijke licht van ‘t gastvrije tl-lamp de wanden deed stralen. Waardoor nog steeds dezelfde vlieg ten einde raad me tegemoet kwam vliegen, blijkbaar in de hoop dat een mensachtige ‘t leven zou kunnen redden van zo iets nietigs als een insekt door ‘t te bevrijden van een slopende zoekende vlucht naar de open lucht.

Ik heb slechts een biertje uit de ijskast gepakt in de wetenschap dat de vlieg de suggestie toch niet zou begrijpen dat ‘t buitenlicht dan wel verdwenen was, maar dat ‘t beter was ‘t donker als leidraad te nemen dan ‘t kunstmatig licht als veilig baken te beschouwen.

Lijf vanuit Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *