& Dan niet zomaar een beetje voedselvergiftiging, maar meteen 1tje die je voor pampus slaat. Zodat ik geen zin heb om op te staan, de thee blijft kleven aan de binnenwanden van de wang, 1 blz lezen al moeite kost, de onderrug niet wil dat ik, op wat voor manier dan ook, ga zitten, & slaap ‘t enige streven van m’n lichaam lijkt.
Ik ga proberen 1 boterham te eten, maar heb bij voorbaat geen trek. Ik moet echter op 1 of andere manier weer energie in m’n lichaam zien te pompen.

Ik had me net voorgenomen weer wat meer van me te laten horen, bepaalde stukjes wat beter uit te werken, maar ik kan geen pap zeggen, laat staan tikken.

‘t Wordt weer een dag van staren naar Zijperspace.