Dit, dames & heren, toont de tijdelijkheid der dingen.
Waarbij u dingen als een breed begrip moet zien. ’t Kan van alles zijn dat straks aan onze belevingswereld is onttrokken. Eens was ‘t er. Dan is ‘t opeens verdwenen.
‘t Klinkt simpel, maar ‘t kan grote gevolgen hebben. Maar wie ben ik om u de geschiedenis voor te kauwen?
Wat mij er overigens aan doet denken dat niet zo ver verwijderd van deze locatie zich ‘t Amsterdams Gemeentearchief bevindt. 1 Van de plaatsen waar men koortsachtig probeert dat wat was nog lang te laten wezen.
De laatste keer dat ik dat gebouw bezocht was toen een zekere persoon was komen te overlijden. Omdat men al verwachtte dat hij niet lang meer zou blijven leven & voor zijn ziekte als fotograaf in dienst was bij ‘t Gemeentearchief, hadden ze een kleine tentoonstelling van zijn werk ingericht.
Al snel na opening bestonden zijn foto’s nog wel, maar hij niet meer.
Wat mij er overigens aan doet denken dat de persoon in kwestie op Westgaard werd begraven, totaal aan de andere kant van de stad, waar afgelopen maandag een ander persoon, ik zal u niet onthullen in welke hoedanigheid ik bekend was met hem, ten grave werd gedragen. Ze hebben elkaar nog gekend, deze beide dode heren. De 1 maakte foto’s, de ander loste puzzels op.
Ook die laatste bezigheid illustreert datgene waarmee ik begonnen was: de tijdelijkheid der dingen. Want zo gauw je je eerste oplossing invult, weet je dat ‘t nooit meer ‘tzelfde zal zijn. 1 Stap dichter bij de al dan niet definitieve oplossing.
Dat was een woordspeling, dames & heren.
Wat mij er overigens aan doet denken dat ik nóg een zeker persoon heb gekend. Een persoon, ik zal u niet informeren op welke wijze ik met hem in contact stond, die de gewoonte had puzzels te verzinnen. Of laat ik ‘t juister uitdrukken: hij verzon omschrijvingen van woorden. Sommige mensen plegen die omschrijvingen cryptisch te noemen. Hij zag ‘t liever als zijn manier van denken.
Ook hij kwam te overlijden. ’t Wordt allengs een droevig verhaal. Maar laten we voor een kort moment doen alsof we geloven in ‘t hiernamaals & ons verheugen dat deze 3 heren, net als vroeger, gezamenlijk een biertje drinken momenteel. Maar dat ik niet meer degene ben die ze daar in voorziet.
Om af te sluiten, dames & heren, goed & wel gaat ‘t er om dat ik vandaag, nog deze middag, opnieuw voorbij kwam rijden aan deze plek. U ziet ‘t hier voor u. Wat schetst mijn verbazing dat, in de korte tijd die gelegen was tussen ‘t moment dat ik deze foto nam & mijn terugkomst daar, ’t verkeersbord veranderd was van verboden in te rijden voor autos in verboden in te rijden. U weet wel: ipv een autootje in een rode cirkel, nu een witte streep in ’t midden van een rood rond vlak.
Een geluk dat ik de Canta nog heb weten te herkennen in ‘t bord. Maar jammer dat ” t aan de nog komende voorbijgangers voorbij zal gaan.
Voorbij zal gaan.
Voorbij zal gaan.
Voorbij zal gaan.
Voorbij zal gaan in Zijperspace.