voorbijganger

Ik ben weer voor ‘t scherm gaan zitten. Ik wilde m’n handen richting toetsen bewegen, maar ze bleven liggen op de stoelleuning. M’n hoofd knikkebolde, zodat ik bijna niet gewaar werd wat ‘t scherm vermeldde. M’n ideeën van 5 minuten ervoor waren versmolten met de grote hoeveelheid overbodig vocht in dat ding, dat ik net nog hoofd genoemd meen te hebben. M’n benen wilden niet verticaal, maar wijzen naar de horizonten. M’n moed, ach m’n moed; die is er al 3 dagen niet meer, verborgen met de verhalen die innig diep ‘t bonken veroorzaken.

Dapper heb ik m’n handen & armen toegesproken om in ieder geval een teken van leven te geven. Via ‘t bord lopen ze nu plichtshalve te zwaaien naar de voorbijganger.
M’n hoofd heb ik gelaten in de toestand waarin-ie zich verkeerde. Die heeft nog uren van knikken & bollen te gaan.

& Misschien ging er wel 1 voorbij aan Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *