Ik werd er aan herinnerd door een stukje van Merel: ‘t is bijna weer tijd voor ‘t International Film Festival Rotterdam (IFFR). Daar bedoel ik niet mee te zeggen dat ik die kant op ga; die verslaving heb ik grootdeels achter me gelaten. Maar ‘t roept wel degelijk herinneringen op aan vervlogen tijden.

Tijden van kramp in benen door te weinig ruimte.
Van diep in de nacht naar bed & zo vroeg mogelijk op om bijtijds de daglijst weer door te nemen, zodat we opnieuw kaarten konden bemachtigen voor ‘t perfekte filmrooster.
Van diplomatiek op tijd in de rij voor de zaal te staan om de meest ideale zitplek te bemachtigen, waarvan slechts Bas & ik wisten dat ‘t optimaal comfort bood.
Van poging tot versieren door Howard Feinstein, de interviewer aan ‘t eind van de avond, die me uitnodigde voor lunch, wat voor mij ontbijt betekende, & vervolgens m’n piemel wilde zien.
Van 6 films minstens op een dag.
Van 10 dagen logeren met z’n 2-en bij Otto (als ‘t moest met z’n 3-en), die voor die gelegenheid in z’n eigen logeerkamer verbleef.
Van m’n 1e perskaart, waar ik juist dat jaar niet van kon profiteren doordat ik geld moest verdienen wegens algehele blut.
Van m’n 2e perskaart, maar zonder Bas, m’n eeuwige maat, eenzaam slenterend van film naar film, persvoorstelling naar persborrel, alwaar niemand geloofde dat ik er bij hoorde, ikzelf incluis.
Van languit liggen in zoveel mogelijk stoelen, zolang mogelijk ogen open, maar toch nog slaap inhalend halverwege de film.
Van verliefd, aan ‘t eind van de nacht in ‘t Hilton Hotel, op zoveel mogelijk vrouwen met film & tv-achtergrond, want dronken & samen met Bas op zoek naar avontuur.
Van filmposters jatten.
Van filmrecensenten die we verafschuwden, want veel te oud om normaal naar een film te kunnen beschouwen.
Van aanvallen van migraine; negerend, want elke film moest deels gezien worden; dan maar 5 minuten de ogen dicht.
Van storm, sneeuw, regen, rijen, wind, kou, te weinig kleren & warme zalen.
Van armoe & te veel geld uitgeven.
Van Bas de ruimte geven om de vrouw van z’n leven te veroveren.
Van gesprekken met Bas over de vrouw die niet de vrouw van z’n leven was.
Van dansen, vooral veel dansen, als de laatste films waren afgelopen & Film & Tv zich verzamelde op & rond de dansvloer in ‘t Hilton.
Van bestellingen bij bardames die me nog kenden van vorig jaar.
Van spijt niet nog een keer er voor te kunnen gaan.

Vervlogen tijden met Bas, dag in, dag uit, dansen, struinen, hangen, wachten, slenteren, drinken, kijken, verliefd worden op willekeurige vrouw met Bas.

& Praten, vooral veel woorden als er geen beelden waren in Zijperspace.