Een uur eerder wakker worden valt niet meer goed te maken. Hoe ik me ook wend of keer, ik blijf wakker. & ‘t Gedonder van schijnbaar metalen platen, enkele deuren verder, lijkt in intensiteit alleen maar toe te nemen.
Op m’n linkerzij, tegen de ongebruikte kussen aangeleund. Proberen te ontspannen; ik heb m’n nachtrust nodig. Steeds weer dezelfde beelden schieten me te binnen. Dat zou toch moeten betekenen dat ik nog ½-slapend ben.
Op m’n rug, lichtelijk met m’n billen ‘t kuiltje in, maar die is ontstaan juist door die billen. Op m’n lichaam gebouwd, zogezegd. Nog 3 kwartier te gaan, maar waar blijft de slaap? Straks is ‘t te laat.
Op m’n rechterzij, richting muur, die afschuwelijk saaie muur. Snel, ogen weer dicht. Waar was m’n droom gebleven? Hoever was ik?
Maar ook m’n rechterzij lijkt niet te werken.
Toch maar een kwartier voor tijd opstaan. Anders zou ik misschien toch nog in slaap zijn gevallen & daardoor wordt de kans juist xtra groot dat ik me ga verslapen.
Ondanks dat xtra kwartiertje loopt alles mis. Ik lijk juist tijd te kort te hebben. Opeens moet alles gehaast, anders komt ‘t niet af.
& ‘t Komt vandaag ook niet af in Zijperspace.
Update: Ik had ‘t reeds in de gaten, toen ik vannochtend ‘t pand verliet: met zo’n begin zou dit vast fout aflopen.
De tekst die ik vanochtend niet af kon krijgen, had ik niet weggedrukt. Zodat ik er aan herinnerd zou worden zogauw ik thuis kwam.
Maar bij thuiskomst vond ik ‘t belangrijk m’n comp opnieuw op te starten. Blindelings drukte ik daartoe alle openstaande schermen weg. Met daarmee m’n tekst. Meer dan een ½ uur werk.
Uit frustratie ga ik een boek lezen. Ik wil een paar uur er niet aan herinnerd worden. Dat betekent dat ik m’n beeldscherm ff niet wil zien.