Manis & Oelek komen bij mij ‘t huis niet in. Daar zit te weinig smaak aan, zijn niet pittig genoeg & soms mist ‘t zelfs substantie. Vaak zijn deze soorten dan ook van inferieure merken.

Als ik niet in Den Helder was opgegroeid had ik sambal waarschijnlijk niet leren waarderen zoals ik ‘t nu doe. Marine-mannen namen ‘t mee uit de Oost & leerden hun kinderen de sambal te gebruiken bij de maaltijden. & Ik leerde ‘t weer eten door de kinderen van marine-mannen.
Vooral Marcel was daar debet aan. Onze beide ouders waren op vakantie, waardoor we regelmatig bij elkaar gingen eten. ‘t Waren geen ingewikkelde maaltijden die hij tevoorschijn toverde, maar ze hebben wel m’n eetgedrag voor de rest van m’n leven beïnvloed. Marcel at nl niet alleen bij rijstmaaltijden sambal, maar ‘t lag ook aan de rand van z’n bord als aardappelen werden opgediend. Ik stond 1st verbaasd te kijken van deze vreemde gewoonte, maar al snel nodigde ‘t me uit tot experimenten met m’n eigen eetgewoontes. & Sindsdien verdween ‘t hete goedje niet meer uit m’n ijskast.

Ik heb manie’s, dat is ook ‘t geval met de div soorten sambals. Sambal Peteh is jarenlang m’n favoriet geweest, maar zonder ‘t te merken heb ik die de laatste tijd niet aangeraakt. Net als de Kemirie-pot heb ik ‘t uit de ijskast moeten verwijderen om de inhoud wegens rare geur voor de vuilnisbak te bestemmen. Djeroek is al een tijd niet in huis geweest, die is zowiezo geschikt voor slechts enkele gerechten. Gandaria is de laatste tijd moeilijk te vinden in de amsterdamse toko’s. Surinaamse is zelfs mij te heet. Bij Udang & Trassie overheersen de garnalen te veel naar m’n zin.
Eigenlijk vond ik Brandal altijd te mild, maar vreemd genoeg is dat de sambal die er de laatste tijd doorheen vliegt. Waarschijnlijk omdat ik er grote hoeveelheden van kan gebruiken zonder er de volgende dag noemenswaardige problemen van te hebben. Want dat is uiteindelijk ‘t grootste nadeel van ‘t gebruik van grote hoeveelheden sambal.

Niet teveel denken aan de dag die volgt in Zijperspace.